De bevalling van een speciaal kindje!!

De woensdag was aangebroken. Het was de dag van de bevalling. 9 maart 2016

Onze zoon zou met een spoed keizersnede worden gehaald. Tijdstip van de operatie was nog niet bekend. Ik moest om 8.30 uur klaar liggen voor de operatie. Ze moesten ook de infusen prikken. Vorige keer bij de operatie met Marith was deze verkeerd gezet, waardoor ik veel pijn had in mijn hand. Gelukkig ging dat deze keer wel goed. Maar oh wat zag ik daar tegen op. De operatie zelf vond ik niet heel beangstigend.

De week daarvoor was ik met bed en al bij de anesthesist geweest… (mocht niet langer dan 15 minuten uit bed). Bij mijn vorige keizersnede van Marith gingen een aantal dingen mis na de operatie. Ik ben allergisch voor pleisters, maar mijn wond was vol geplakt met hechting pleisters. Had daarna behoorlijke allergische reactie op de pleisters, wat mijn herstel langer maakte. Deze keer was er duidelijk een afspraak. GEEN enkele pleister! Ook bleek ik allergisch te zijn voor het ontsmettings goedje wat ze gebruiken op je buik…Door kleurstof kleurt dat roze. Dit was duidelijk geworden nadat ze de punctie hadden gedaan. Kreeg na die tijd overal jeukerige bultjes. Gelukkig konden ze een alternatief gebruiken en dat was Jodium om te ontsmetten. Dit hadden we van te voren getest of ik daar niet allergisch zou zijn.

De operatie zou aan het einde van de middag plaats vinden. Dennis was gelukkig bij me. Mijn ouders kwamen nog even langs met Marith om ons succes te wensen en ik kon mijn kleine meisje nog even knuffelen. Ik lag continu aan de CTG die dag om de baby maar in de gaten te houden. Want uit eerdere onderzoeken en ctgs waren ze er achter gekomen dat zijn hartslag ook achteruit ging. Ineens kwam de zuster en gynaecoloog binnen lopen rond 11.30 uur dat ik al onder het mes kon. Was zeer verrassend. Ging zo snel in eens!!

Voor die tijd had ik nog nagevraagd of ik wel de kleine geboren mocht zien worden. Dit was mijn wens, omdat ik dit niet bij Marith had zien gebeuren. Gelukkig kon dit en wilde de baby zo graag zien zoals hij was zonder kabeltjes en snoertjes.

Ging in eens behoorlijk snel. Lag in notime in de wacht ruimte bij de OK te wachten. Hier kwamen toch wel herinneringen boven van mijn operatie van Marith. Alles ging nu zo anders. Waar ik met Marith de ene naar de andere paniek aanval kreeg en huilend in bed lag was ik nu rustig. Er werd van alles nog doorgenomen met me. De anesthesist deed nog ontstekingsremmers in mijn infuus. Gelijk werd ik zo mega misselijk. Gelukkig nam dat snel af. In mijn hele zwangerschap was misselijk zijn een strijd. Meerdere malen per dag bij toilet gestaan. Ik werd de O.K. binnen gereden. Daar kreeg ik al snel de ruggenprik. Ook deze prik vond ik niet eng. Deed veel minder zeer dan infuusprik gelukkig.

Ik was erg dankbaar dat mijn eigen gynaecoloog de operatie zou doen. Gezien de hele zwangerschap nog al intens was met begeleiding van onder andere de gynaecoloog. Kan me nog herinneren dat het nog al koud was in de O.K en vooral had ik kouden voeten. De ruggenprik werkte gelukkig al snel. Nog steeds vroeg ik of ze alsjeblieft alleen jodium konden gebruiken en vooral geen pleisters. Dat deed me toen zo vreselijk veel pijn.

De operatie ging vrij snel. Dennis zat naast me. Beiden ontspannen… i know klinkt gek.. maar was niet onze eerste keizersnede! De kleine werd geboren om 12.41 uur. Samen hebben we ons mooie mannetje geboren zien worden! Ze hadden de doeken omlaag gedaan zodat we dit konden zien. Hij huilde kort. Hij werd gelijk bekeken door de kinderarts. Daarna mocht ik heb nog even kort zien. Kon ik hem zelfs even knuffelen en kusje geven! Daarna gingen ze snel met hem naar de neonatologie (Alias babyafdeling). Dennis ging met hun mee.

In de tussentijd waren ze mij aan het dicht naaien… hechten. Daar kwam de vraag wat de naam is van de baby. Luca Albert Jan van Wendel. We noemen hem Luca. Luca betekent licht.

Kan me nog goed herinneren dat ze druk aan het kletsen waren over van alles en nog wat toen ze me aan het hechten waren. Onder andere werd er ook vrolijk het nummer van Mega Mindy gezongen. De gynaecoloog had het nog over pompoenen kweken. Ik luisterde geamuseerd. Na dat alles dicht was vroeg de gynaecoloog nog dat het allemaal best mee viel qua afwijkingen etc en dat ze blij was dat zij de operatie had mogen doen. Ook zei ze dat Luca een mooie baby is.

Ik werd naar de uitslaap kamer gebracht. Bij Marith vond ik dit ook zeer traumatisch. Toen duurde alles zo lang en was ik erg misselijk. Was toen ook aant huilen dat ik bij mijn familie wilde zijn. Nu was alles zo anders en zo ontspannen. Kreeg zelfs een ijsje aangeboden. Had ik iets om te doen en te eten. Want jah… moest op nuchtere maag de O.K. in. Ik mocht vrij vlot van de uitslaap afdeling af en werd gelijk naar Luca en Dennis gebracht.

Dennis kwam lijkbleek aanlopen. We moesten ineens met spoed naar Groningen. Met Luca ging het niet goed. Hij had problemen met de beademing. (hij is geboren met 34.6 weken zwangerschap) Ze kregen hem niet goed aan de beademing. Er werd met spoed een ambulance voor ons beiden besteld. Een verpleegster hielt een kapje met beademing bij Luca. Ze heeft best wel een poosje zo gezeten. Toen ik bij hem was, was het eerste wat ik zag was zijn kleine voetje tegen de ruit aan van de couveuse. De werkelijkheid kwam zo hard aan.

Heb moeten huilen. Ik werd naar de afdeling gebracht zodat ik toch enigszins me aan kon kleden met hulp van verpleging en het wachten begon op de ambulance. Onder tussen mijn ouders in tranen vertelt dat we met Spoed naar UMC Groningen moesten naar de IC Neonatologie.

Het wachten duurde zolang…ik wilde nogmaals naar Luca toe. Toen we daar kwamen met bed en al waren ze net bezig met hem te stabiliseren en aan de beademing te leggen. Dit laatste bleek erg lastig te zijn ivm zijn schisis. Duurde best een poos en ik heb liggen kijken totdat ik in de dichte couveuse ging op de brancard met spoed richting Groningen. Zo veel mensen om mijn kleine mannetje heen. De waarheid is hard en alles zo onzeker…