De beste keus ever! (6)

In de weken die volgen gaat het elke dag een beetje beter. Wel heb ik het nog steeds moeilijk met de confrontaties met het woord "zwanger" (maar dat is wel logisch denk ik). In een eerdere blog had ik al geschreven dat ik het niet meer naar mijn zin had op het werk. Dit had ik al meerdere keren bij mijn werkgever aangegeven. Een maand naar de miskraam kwam mijn werkgever naar mij toe met de mededeling dat ze op een andere loods nog iemand zochten voor op kantoor. Nu was ik werkzaam op de werkvloer en een baantje op een kantoor zag ik natuurlijk wel zitten. Mijn werkgever is een uitzendbureau, dat uitzendbureau zit in huis van de echte werkgever. Het liefste wil ik natuurlijk in dienst van die echte werkgeven. De mensen van de vloer zijn in dienst van het uitzendbureau en de mensen van kantoor zijn in dienst van het bedrijf zelf (lekker ingewikkeld maar dat is het ook wel een beetje)

Ik heb wel intresse zeg ik. Hij (mijn werkgever) gaat bellen en de dag erna krijg ik te horen dat ik de dag daarna op gesprek mag. Dit zou wel heel tof zijn. 8 jaar lang heb ik voor dit uitzendbureau gewerkt en nu krijg ik de kans om op kantoor te gaan werken. IK moet alles op alles zetten om deze baan te krijgen want waar ik nu zit vind ik ECHT niet meer leuk. Ik voel mij niet meer happy!!

Het gesprek ging zo goed dat ik meteen te horen heb gekregen dat ik daar mag gaan beginnen. Een hele nieuwe klant binnen het bedrijf en ik mag het mee opzetten. Hoe tof ik dat???!!! Over 2 weken mag ik beginnen.......... IK KAN  NIET WACHTEN!

Mijn man en ik realiseren ons dat het nu geen goede timing is om te proberen om opnieuw zwanger te worden. Ik kan natuurlijk niet naar 2 maanden gaan vertellen dat ik zwanger ben. De kans op een vast contract bij de echte werkgeven ligt op de loer en daarvoor wil ik ook gaan. Ik vind het maar een lastige situatie.

In Juni 2013 begin ik op mijn nieuwe werkplek. Onze kinderwens zetten wij dan even op een laag pitje. Eerst maar eens kijken hoe dit gaat lopen en verlopen. Ze zijn erg tevreden over mij en het vast contract word mij naar een aantal maanden al beloofd. Echter moet ik hier toch langer op wachten dan dat mij verteld word. Het voordeel voor mij is dat ik van een vast contract naar een vast contract ga.

Het is januari en ik krijg weer last van een cyste (cyste van bartholin, google het meer eens ;-)). Hieraan ben ik al 6 keer eerder aan geopereerd en dat ik er nu weer last van krijg is een grote domper. Ik ga ermee naar het ziekenhuis en er word beslist dat ze het wederom operatief gaan verwijderen. De dag erna word ik er al aan geholpen. Ik ben blij dat ze snel schakelen, dan ben ik er ook snel vanaf. Wel heb ik het idee dat het minder erg is al vorige keren. De dag erna word ik s'middags naar de O.K. gereden. Daar gaan we weer, alleen nu weer die K*T cystes (letterlijk en figuurlijk). Ik krijg algehele narcose en zodra ik weer wakker wordt staat die zelfde gynaecoloog (lelijke, met een te grote bril enz....) aan mijn bed. Helaas mevrouw, we hebben niks gedaan. De zwelling was al minder en hebben het dus niet geopereerd! DUS IK HEB GEWOON VOOR NIKS NARCOSE GEHAD! Ontroostbaar was ik!! Alles voor niks! Wat een pech hebben we toch! Hopelijk krijg ik er dit jaar geen last meer van!!

Die zelfde maand besluiten mijn man en ik om een nieuwe poging te wagen om zwanger te worden. Helaas nog steeds niet het vaste contract maar we gaan er toch voor! Ik heb zelf het gevoel dat mocht het zo zijn en mijn contract moet nog komen als ik zwanger dan krijg  het denk ik wel. Mijn gevoel is goed, toch is het een risico wat wij nemen. We willen het zo graag. Wij zo graag zwanger worden, wij willen zo graag papa en mama worden....... wij gaan er weer voor! En hopelijk gaat het deze keer wel goed!