De babykamer (deel 1)

Een baby moet een kamer. En onze baby heeft mazzel, want we hebben er maar liefst drie in de aanbieding. De grootste bevat een inbouwkast en een logeerbed, onze zogenaamde 'aankleed- en flikker-al-je-kleren-op-het-bed-kamer'. De op een na grootste is een mooie vierkante kamer met een groot raam en veel licht, en daarom onze werkkamer. Het kleinste kamertje dat nog geen bestemming had behalve 'hier kunnen we de elektrische piano kwijt waar we nooit op spelen, dit rek met lege dvd's kan hier ook wel bij en kijk, onze oude expedit met 6 manden in verschillende kleuren staat hier ook prima'.

Ienemienemutte, het wordt de kleinste kamer, riep ik. Rechts een commode, links de wieg, kastje erbij; het zou allemaal precies passen. Ik had het hele kamertje al bij elkaar gepind op Pinterest, alleen nog even kopen en krijtverven de hele handel. Tot mijn vriend ineens zegt: we kunnen ook de werkkamer inrichten als babykamer. Wel potverdikkeme! Gaat meneer ineens al mijn babykamerplannen omgooien? Ik was not amused. Hormonen en alles, je kent het wel. Maar ik bleef er toch over nadenken. En een paar dagen later zeg ik met mijn liefste stemmetje tegen mijn vriend: 'zeg schat, als we nou de werkkamer inrichten als babykamer?'

Hij lachen natuurlijk, maar hij vond het prima. Dus wij (oké, vooral hij) onze oude bureaus uit elkaar gehaald, de zes billy's leeggeruimd en de hele bende naar het kleinste kamertje verhuisd. Ik blij, hij blij, baby straks hopelijk ook blij. Al weet ik niet of hij/zij heel blij gaat zijn met de elektrische piano die nu op de babykamer staat...