De angst om niet zwanger te kunnen worden.. DEEL 1

Het begon allemaal toen wij waren getrouwd.. laten we maar bij het begin beginnen..

Sinds de achtste klas van de basisschool waren wij smoorverliefd op elkaar. Hij was de mooiste jongen van de klas, nee de allermooiste jongen van de school, alle meisjes waren jaloers op mij toen wij verkering kregen. Stiekem was ik met hem aan het pronken, want ja ik kon hem krijgen. 

Ik voelde mij op school zo verliefd maar thuis moest ik mijn gevoelens zien te verbergen. Ik kom namelijk uit een streng gelovig gezin en ja daar is het moeilijk om te vertellen dat je verliefd bent. Hierdoor belandde ik bij het schrijven, ik kon thuis met niemand over mijn gevoelens praten dus besloot ik om deze op papier te zetten. Ik vond dit zooo fijn. 

Het einde van de schooljaar naderde en ik vond het verschrikkelijk dat ik hem 6 weken niet zou zien! En het ergste was dat wij niet naar dezelfde middelbare school zouden gaan, gelukkig wel dichtbij elkaar. Ik dacht voor heel even dit gaat voorbij maar schudde deze gedachte snel uit mijn hoofd... 

De zomervakantie begon en voor de meeste kinderen was het een feest.. alleen voor mij en hem leek het een hel. De dagen gingen voorbij en beide gingen we op vakantie, wij hadden geen contact, ik had geen mobiele telefoon en was bang dat mijn ouders mij zouden betrappen als ik die van hen zou gebruiken. 

Het einde van de zomervakantie was in zicht... eindelijk. Op de eerste schooldag van de middelbare school kwam er zoveel op me af maar ik kon mijn hoofd er niet bij houden. Het enige wat ik dacht was zal ik hem straks zien? Mist hij mij ook? Hoe kan ik hem bereiken? Einde van de eerste schooldag naderde, geen spoor van hem te bekennen. Ik kon niet lang op hem wachten want mijn ouders wisten hoe laat ik vrij zou zijn dus ik moest snel naar huis. Onderweg naar huis dacht ik, misschien staat hij daar nu op mij te wachten.. Pff, nou morgen weer een dag. 

De dagen vlogen voorbij en ik hoorde niks van hem. Ik besloot om na school snel langs zijn school te lopen, misschien dat ik hem tegen zou komen. Niet wetend dat ik de zure waarheid onder ogen zou komen...

Wordt vervolgd...