De 30 weken echo

Weer terug van weg geweest. Het heeft even geduurd voor ik dit kon schrijven. Ik voelde mij over het algemeen wel goed en om dan weer terug te gaan naar een moeilijk moment vond ik lastig. Maar nu mijn verhaal. 

Op 29 oktober 2021 hadden wij de 30 weken echo bij de verloskundige. Ik maakte mij helemaal geen zorgen. Was alleen maar enthousiast want de laatste keer dat we ons dochtertje hadden gezien was bij de 20 weken echo. Onderweg naar de verloskundige grapte mijn man nog dat ze ook wel eens klein zou kunnen zijn, dan gaat de bevalling misschien makkelijker. Nooit gedacht dat dit werkelijkheid zou worden. 

Eenmaal bij de verloskundige aangekomen mocht ik gelijk gaan liggen want we wilde dolgraag ons dochtertje weer zien. Mijn man filmde heel de echo. Zodat we dit aan onze ouders konden laten zien. Tijdens de echo werd ze op gemeten en werd gekeken hoe ze lag. Ze lag al mooi met haar hoofd naar beneden dus dat was goed nieuws. Tot we klaar waren en weer gingen zitten. De verloskundige vertelde ons dat ons meisje te klein was en dat het misschien verstandig was dat we ook even langs het ziekenhuis zouden gaan. Ik kan mij herinneren dat ik op dat moment niet schrok of bang was. Ik dacht oké prima nog een extra controle in het ziekenhuis hoe erg kan het zijn.  

In het ziekenhuis kreeg ik gelijk 2 banden om mijn buik, 1 om de hartslag van de baby in de gaten te houden en 1 voor harde buiken of eventuele weeën. Dit moest er een uur om blijven zitten. Ook werd er bloed geprikt en moest ik urine afgeven. Na dit alles werd er ook nog in het ziekenhuis een echo gemaakt en een doppler onderzoek. Hierbij kijken ze naar de doorbloeding in de navelstreng. Na alle onderzoeken kwam de arts de uitslag vertellen. Ons dochtertje was inderdaad te klein en uit het doppler onderzoek bleek dat ze heel hard moest werken om alle voedingstoffen uit de placenta te halen. Vandaar dat ze waarschijnlijk te klein was. Vanaf nu bleef ik onder controle in het ziekenhuis. Elke week moest ik aan de ctg en om de week werd er ook een echo gemaakt en doppler onderzoek. 

Toen we die avond thuis kwamen had ik nog niet helemaal het besef wat er nou precies allemaal was gebeurd. Ik weet dat ik die dag daarna op me werk pas echt door had wat er nou allemaal was gebeurd. Ik was heel erg verdrietig. Toen ik van mijn nicht hoorde dat haar dochtertje ook klein was en ze ook onder controle was in het ziekenhuis ben ik mij daar aan vast gaan houden. Ze is nu klein maar blijft gewoon tot 42 weken zitten. 

liefs, 

Janine