De 1e weken zwanger van ons 2e kindje na verlies

Januari 2013
De feestdagen waren achter de rug en mijn familie weet dat ik zwanger ben. Ik ben hondsmoe en ik vraag me af of dit alleen door de hormonen komt. Tijdens mijn zwangerschap van Benjamin was ik in het begin ook moe maar dit voelt anders. Het voelt zwaarmoediger. Ik wil wel blij en optimistisch zijn maar ik durf het nog niet echt toe te laten. 
Dan komt de dag van de termijnecho. Bloednerveus gaan we naar het ziekenhuis. We treffen daar weer de volle wachtkamer aan met de dikke buiken en nog steeds voel ik me niet op mijn gemak. Bij het naar binnengaan treffen we de bekende gezichten en dit keer is er een gynaecoloog bij. "Mevrouw Tang ik denk dat u het wellicht niet meer weet maar ik was erbij op de dag dat jullie 1e zoon is geboren. Ik heb niet eerder de kans gehad u te spreken maar ik wil u feliciteren en condoleren met uw zoon." 
Ik glimlach en zeg dank je wel maar eigenlijk wil ik op dat moment maar 1 ding. Wordt het goed of slecht nieuws. Ik ga liggen en ontbloot mijn onderlichaam. Ik kies meteen voor de inwendige echo want dat heb ik al zo vaak gehad dat dit voor mij net zo normaal is als een "gewone". 
De echo wordt ingebracht en heel even doe ik mijn ogen dicht en zucht diep. Het is do or die, go of no go, wel of niet er is geen tussenoptie.Ik doe ze open en dan zie ik je! Geen lege buik meer ik zie een heel klein frummeltje op het scherm en meteen zie ik dat er er iets beweegt dus er is een hartslag! 
De gezichten van de assistenten, gynaecoloog staan zacht, rustig en er verschijnt een glimlach. Ik kijk mijn man aan hij heeft dezelfde spanning op zijn gezicht als ik. We geloven het pas als iemand het bevestigd heeft. "Gefeliciteerd jullie beide. Het ziet er, voor deze termijn, helemaal goed uit." Dan komt er bij mij ontlading. Ik kan weer ademen, mijn hartslag kan naar beneden en ik voel tranen. Tranen van blijdschap, verdriet, pijn en opluchting maar vooral onzekerheid. Voor nu is het goed. Voor nu ziet alles er goed uit maar dat was bij Benjamin ook zo.
De uitgerekende datum obv deze termijn echo is 20 augustus 2013. We kijken elkaar aan en ik beredeneer dat dit wel eens een goed teken kan zijn. Het is dan onze trouwdag.
Er wordt ons verteld hoe de komende periode eruit gaat zien en bij elke controle blijven we bij de gynaecoloog en zal er elke keer een echo worden gemaakt. Ik wil heel graag zien en opnemen wat er te zien valt want van de zwangerschap van Benjamin heb ik dat niet bewust gedaan. Nu wil ik alles weten en zien voor het geval dat.
Bij de 12 weken echo is ook alles goed. Er zijn geen afwijkingen te zien en het kindje groeit volgens schema. We spreken af dat er met 16 weken weer een controle is en dat we dan uitgebreider gaan kijken of er iets te zien is wat af zou wijken. Dat was ook de termijn waarop we bij Benjamin er achter kwamen dat het niet goed was dus dat wordt een spannend moment. De volgende keer vertel ik daar meer over.