dat intense gevoel van je lichaam met je kind delen
We waren op weg naar het ziekenhuis, want ik werd ingeleid. We aten samen nog een taartje op het strand, om te vieren dat er nieuw leven aan kwam. 'Dan hebben we -als alles goed gaat- rond etenstijd weer een baby' zei ik nog. Zo'n bizar idee vond ik dat. En ik weet nog zo goed dat ik mijn buik onophoudelijk vasthield tot we in het ziekenhuis waren. Alsof ik hem wilde beschermen tegen de wereld. Alsof ik hem liever in mijn buik wilde blijven dragen. Omdat het daar veilig en warm was. Wij samen. Ik was zo klaar om hem ter wereld te brengen, maar ook zó niet klaar om afscheid te nemen van dat intense gevoel van je lichaam met je kind delen. ♥️
Herkenbaar voor andere moeders?💬
Sterrenmama
Zo ontzettend herkenbaar, inmiddels 7 weken geleden bevallen van ons 3e mannetje, helaas ons eerste mannetje moeten loslaten bij 20 weken zwangerschap. Ik was de keren daarna zo klaar om ons kindje te gaan ontmoeten buiten de buik maar o wat vond en vind ik het ook moeilijk om hem te missen in mijn buik. Ik heb enorm veel last van het "lege buik syndroom". Ik geniet intens van hem in m'n armen maar mis hem zo in m'n buik. Ik kan er echt om huilen en stiekem hoop ik het nog eens mee te mogen maken. Ik voel me dan zo schuldig dat ik er zo'n moeite mee heb, want hetgeen we zo graag wilde ligt nu veilig in m'n armen...maar toch .... Dat gemis....