3 jaar geleden
Dagen voor de bevalling.
Langzaam aan het aftellen voor wat er komen gaat. Zoveel vragen die in mijn hoofd rond dwarrelen; Wat kan ik verwachten , wat ga ik voelen, wanneer gaat de bevalling beginnen, hoe zie je eruit maar vooral in welke molen gaan we terecht komen en werkt dat ene niertje wel zoals het zou moeten?
De laatste weken was ik veel aan het wandelen. Wij wonen vlakbij het centrum van Middelburg en daarom heen heb je een mooi stuk groen langs het water genoemd het bolwerk. Zeker in de hitte was het lekker om aan het eind van de avond even een rondje te gaan lopen. Dit deed ik samen met mijn vriend of soms ging ik even een ommetje alleen.
Wat ik heerlijk vind aan de zomer is dat er altijd gezellige terrasjes zijn en leuke kleine festivalletjes. Zo was het ook cullikaravaan. Hier geniet ik elk jaar weer ontzettend veel van; de leuke sfeer, gezellige (bekende) mensen en natuurlijk het lekkere eten. Het laatste is voor een zwangere vrouw natuurlijk hemels! Zo liepen we ook 7 augustus door de stad over de kermis langzaam naar de cullikaravaan. Eenmaal daar aangekomen voelde ik al wat steken en had ik wat pijn ; banden pijn dacht ik want tja daar had ik van gehoord en over gelezen. Mijn vriend kent mij wat dat betreft door en door en had al snel in de gaten dat ik inderdaad pijn had. Ik moet namelijk altijd op een bepaalde manier lachen als ik erg veel zeer heb. We hebben nog even een rondje gelopen, taartje gegeten en zijn toen weer langzaam naar huis gewandeld.
De dag daarna had ik met een lieve vriendin afgesproken om even gezellig bij te kletsen en te gaan lunchen in de stad. Dit keer had ik gekozen om niet te gaan wandelen maar even lekker de fiets te pakken.. De pijn was weg maar ik had wel last van wat steken in mijn buik. Weer kwam ik met een theorie die ik had gehoord/gelezen, het zullen vast oefenweeën zijn. Op het terras hadden we kroketjes besteld met een lekker pikant sausje, ik maakte daar nog een grapje over dat het zou helpen voor de bevalling pittig eten.
Na de lekkere lunch vroeg mijn vriendin of ik zeker wist dat ik nog wilde gaan kijken bij de culikaravaan uiteraard zei ik dat de pijntjes alweer wat minder waren. We hebben de fietsen laten staan en zijn toen een stuk gaan wandelen naar het terrein. Onderweg kwamen we nog bekende tegen en zei ik weer ; Ja heb wat pijn maar dat zullen vast oefenweeën zijn. Na een poosje te hebben rondgelopen vond ik het toch tijd om weer richting de fietsen te gaan. Al had ik nog wel enorm veel zin om kaasstengels te gaan eten. Toch zij mijn lichaam onbewust, het is genoeg je moet gaan rusten. Mijn vriendin fietsten nog mee naar mijn huis en gaf aan dat ze eventueel wel wilde blijven voor het geval dat er wat zou gebeuren. Omdat mijn vriend al bijna thuis zou komen gaf ik aan dat het niet nodig was...
Wel had ik hem onbewust, achteraf waarschijnlijk bewust, geappt of hij niet eerder zou kunnen stoppen. Hij appte terug of het dringend was en dat hij nog een halfuurtje moest. Een half uur was voor mij nog wel te overbruggen; Neem je wel frietjes mee met KAASSTENGELS
