Daar was je dan, mijn droom.

5 december 2020. De dag dat ik een gevoel had dat ik moest testen. Ik Was nog niet echt over tijd, maar het was gewoon een gevoel. En ja hoor ik stond in de keuken stiekem te wachten. En daar stond het zwanger. Schreeuwde zo hard naar mijn man dat hij direct moest komen. Waarbij hij zei doe normaal ik kon zo er aan. Waarop ik weer zei je moet nu komen. Waardoor hij bloed chagrijnig  aan kwam lopen en we bijna ruzie kregen omdat ik hem natuurlijk niet had moeten sommeren om nu te komen. Eenmaal in de keuken zei hij o ja oke. En was hij ook net zo verbaast en blij als ik was. Maja na de miskraam in juli was het wel weer wat spannend, maar voelde het wel oke. Wetende dat we een kindje met een klompvoetje hebben en vleesbomen aan mijn baarmoeder heb, zat het er wel weer aan te komen dat ik geregeld het ziekenhuis zou gaan zien. En ja hoor met 10 weken was de eerste opname met sedatie al raak. Weer een heleboel pijn, maar dat hoort nou eenmaal bij mij en zwanger zijn. Dit keer zocht ik een zzp verloskundige en kraamzorg. Ik wilde namelijk graag thuis bevallen! En mijn eigen regie houden, want bevallen kon ik wel. Mijn verloskundig was geweldig en luisterde mijn gehele zwangerschap super naar mij. Ze raadde mij acupunctuur aan en liep toevallig al bij mijn fysiotherapie. Dit hielp mijn om in het begin van de zwangerschap maar een keer per maand opgenomen te worden om gesedeerd te worden. Zodat ik iets van slaap kon pakken en gewoon naar mijn werk kon blijven gaan. Maar goed ook hoor. Want de twintig weken echo moest er nog aan komen. Want ja hoor ze dachten dat ons kindje geen hersenstam had😒.