Daar issie dan “onze Jace”

Met ongeloof bleef ik de arts-assistente aanstaren. “Wordt nu werkelijkheid waar ik al die tijd voor gevreesd heb? “ is het enige wat ik kon denken. Ik wilde het niet onder ogen komen en zei “ ik kan vanmiddag niet want ik ga koffie drinken met mama en oma, kan ik niet vanavond terug komen?” Ze keek me ernstig aan en ondertussen belde ze naar de kraamafdeling, ‘mevrouw Wilcox komt nu naar boven maak een kamer voor haar klaar, haar zoontje moet gehaald worden’.

Ik wist niet hoe vlug ik Rick en mama moest bellen, door de stress die ik ineens had wist ik niet meer hoe ik me moest voelen maar ik wist dat Rick onderweg was dus ik moest me nog even sterk houden en dan was ik niet meer alleen.

Zodra ik op de afdeling aankwam was mijn kamer al klaar en stonden ze al op me te wachten. Ze vroegen zich af hoelang het nog duurde voor Rick er was dan konden ze mij gaan aanmelden bij de OK. Ze liepen echt vaak binnen om het te vragen en dan lijkt elke minuut lang te duren. Ik kreeg een soort hemdje aan waar de kleine dan ingelegd word op je borst zodra hij geboren word met een blauw schort erover heen. Het infuus prikken ging eigenlijk verkeerd maar ik moest mijn hand maar stil houden dan zou hij wel blijven zitten. Ik vroeg of ze het opnieuw wilde doen maar daar was geen tijd voor. Toen Rick arriveerde kreeg hij een blauw pak met fel oranje crocs, maakt niet uit want mijn vent staat werkelijk alles. Veel tijd om zenuwachtig te zijn of ons zorgen te maken hadden we niet want we werden direct naar de operatie kamer gereden, waar ik op een smal bedje moest gaan zitten en de ruggen prik kreeg.

Ik was nog een beetje aan het kletsen met Rick toen ik vroeg waarom trekken ze zo aan mij, voor mijn gevoel werd ik van links naar rechts getrokken. “ Ja mevrouw Wilcox we zijn al bezig”.

Nou bedankt voor de heads up haha. Je ziet werkelijk niks want je hebt meteen vanuit onder je nek een blauw doek en het enige wat ik zag waren felle lampen, Rick en een anesthesist die me steeds bij probeerde te houden want mijn bloeddruk zakte telkens naar beneden waardoor ik flauw viel. De ruggen prik was iets te hoog gezet (dachten ze) waardoor ik soms vergat te ademen, of ineens niet meer wist hoe ik überhaupt moest ademen, dat was heel vreemd.

Na een tijdje ging het blauwe doek naar beneden en mochten we meekijken hoe ons kleine ventje geboren werd. Hij lag in een stuit dus we zagen eerst een heel klein kontje waarna al snel de rest volgde. Het bleef even stil maar daar volgde al snel een harde schreeuw en gehuil. Ik kon het niet heel goed zien maar Rick gelukkig wel, hij mocht door dat plastic doek de navelstreng knippen en de kleine werd meteen aan de kinderarts gegeven om hem na te kijken. Rick ging met hem mee. Gelukkig was alles goed en mocht hij al snel bij mij op de borst liggen, dat je zoveel van iemand kan houden is onvoorstelbaar en dat dan ook mèteen voelt. Echt bijzonder!

Het duurde nog een tijdje voor ik weer helemaal gehecht was, ze hadden mijn placenta en navelstreng nagekeken en gelijk op gestuurd voor onderzoek. Hieruit bleek later dat ik een hele kleine placenta had met bepaalde plekken erop en er was een ader te weinig in de navelstreng, dit was dus de reden waarom hij te klein en te vroeg geboren is.

De arts die mijn keizersnede uitgevoerd heeft kwam nog even langs en zei dat ze erg blij was dat ik mijn gevoel gevolgd heb en erop stond om nog een test uit te voeren, als ik dit niet gedaan had, hadden we aan het eind van de dag geen levend kindje meer gehad. Hier probeer ik niet te veel aan te denken want dan maak je jezelf helemaal gek met “wat als…” vragen, en dat had ik de hele zwangerschap al gedaan. Nu dacht ik “ons kindje is er, en dat is het enige dat telt”.

Ik was blij om weer terug op de kamer te zijn, door Corona mocht er niemand langs komen hier was ik echt verdrietig om. Onze familie zag ons kindje voor het eerst via videobellen en dat vond ik verdrietig. Mama, mijn oma, zus en zwager zaten samen te wachten op bericht van ons en we waren maar al te blij om mee te delen dat Jace geboren is.

Op 8 februari 2021 met een lengte van 42 cm en gewicht van 2275gram.

❤️