Daar ben je dan.. mijn kleine meisje!

Yesss ik BEN zwanger..

Wat voelde ik mij happy, en wat ging het goed met ons..

De eerste weekjes waren ontzettend spannend, ik was vooral erg bang dat het weer mis zou gaan.. Dit moest ik loslaten, maar hoe? 

Uiteindelijk is mij dat gelukt toen we het eerste trimester voorbij waren.. 

Maar bij 15 weken kreeg ik bloedverlies, was het dan voor even.. Moest ik je nu alweer laten gaan, dit waren de eerste scenario’s die door mijn hoofd gingen.. 

Haastig belde ik mijn man, lichtelijk in paniek, hij kwam gelukkig meteen thuis van zijn werk en samen konden we gelukkig meteen door naar de verloskundige.. 

Hier werd even naar jou hartje geluisterd en gelukkig klopte dit nog mooi, ik kon weer verder stralen.. Voor onze gemoedsrust kregen we nog even een echo (destijds nog in het ziekenhuis) en we mochten weer verder genieten..

Tot de 28 weken heb ik echt geen klacht gehad, het werd iets zwaarder, maar goed dat hoort erbij. Tot het niet meer lukte om hele dagen te werken, ik ben toen halve dagen gaan werken..

Het was december, een drukke maand voor ons/mij (ik werk bij de bakker) en ik had de kerstdagen redelijk goed gefunctioneerd, al zeg ik het zelf! Tot eindejaarsdag, ik weet het nog goed, ik zou s middags werken en s morgens nog even voor controle naar de verloskundige.. 

Helaas mijn bloeddruk was veeeel te hoog, ik moest per direct stoppen met werken.. 

Ook vonden ze de baby iets te groot dus moest ik een suikertest ondergaan (bah wat is dit vies) .. Natuurlijk je raad het al, mijn suikerspiegel was ook niet in orde, en hier moest ik een bepaald dieet voor volgen, zo weinig mogelijk suikers en 3x daags een vingerprikje! Zo kon ik het gelukkig onderdrukken en hoefde ik geen suiker te spuiten.. Wel stond ik onder controle van een diëtist..

De weekjes hierna kropen voorbij, maar met de nodige rust ging dit heel goed.. 

Tot we in begin februari nog een midweekje Centerparcs kregen aangeboden.. Onder het motto nog even lekker samen eropuit! Het begon ook heerlijk die maandag, dinsdags kwamen mijn schoonouders s middags even langs en ik voelde mij eigenlijk per uur slechter worden.. Ik kreeg barstende hoofdpijn, een bandgevoel.. Die avond ging ik vroeg liggen, niet zo leuk voor mijn partner maar ik moest goed op onze baby en mijzelf passen.. Het was een onrustige nacht, en ik vertrouwde dit gevoel niet! We besloten die ochtend voor de zekerheid de verloskundige te bellen, deze raadde ons aan meteen (rustig) thuis te komen..

We hebben de auto rustig ingepakt, wat voelde ik mij ziek.. En die onverklaarbare barstende hoofdpijn en sterretjes die ik zag, ik kon alleen maar braken! Toen we thuiskwamen meteen de verloskundige gebeld en deze raadde aan thuis rustig op mijn bed te gaan liggen en ze zou zo snel mogelijk komen.. Binnen het uur kwam ze ons controleren.. Bijna alle controles waren goed, behalve mijn bloeddruk, deze was torenhoog en ik werd meteen ingestuurd! Ik heb 4 dagen in het ziekenhuis doorgebracht met 35-36 weken zwangerschap, je moest nog even blijven zitten kleine meid! 

De dagen tikten voorbij en ik was 38 weken zwanger, besloten werd dat mijn bevalling zou worden ingeleid!

Donderdagochtend vroeg 8:00 uur werd er een soort gel bij mij ingebracht en was het wachten op jou begonnen.. 3 uurtjes later was er wel wat wee activiteit maar niet noemenswaardig.. Wel werd ik om 15:00 voor de zekerheid naar een verloskamer gereden.. 18:00 kregen we nog een warme maaltijd, maar zoveel heb ik hier niet van genomen, ik had geen trek.. 

Tijdens het bezoekuur kwamen mijn mem en zusje nog even een bezoekje brengen, ik had wel een paar weeën maar kon deze prima wegpuffen.. 22:00 ging mijn partner richting huis, er gebeurde toch weinig bij mij en voor de nacht wilden ze de dosering niet verhogen! Ik gunde hem nog een goede nachtrust.. Onze kleine meid dacht hier anders over, om 00:00 begonnen te weeën wat sneller en heftiger te worden.. Hij kwam terug richting het ziekenhuis, midden in de nacht stond hij daar.. Hij mocht op de slaapbank bivakkeren.. 2 uurtjes later voelde het net alsof ik in mijn broek plaste, mijn vliezen waren gebroken.. 

Ik rekende heel snel, over 10 uurtjes zou ik wel moeder zijn.. 

Die nacht sliep ik heel slecht en onrustig.. 7:30 kreeg ik controle van de dienstdoende gynaecoloog, 5 cm ontsluiting en kreeg ik een spuitje met pethidine.. We hoopten dat ik hierdoor meer kon ontspannen waardoor de bevalling sneller op gang zou komen, maar helaas..

De uren streken voorbij en mijn ontsluiting vorderde niet, ik bleef steken op 5cm.. Dit was te weinig! Ze hebben mij toen extra wee opwekkers gegeven, waardoor ik in een storm van weeën belandde.. Ik heb dit niet als naar ervaren, immers ik wist niet beter, ik had geen vergelijkingsmateriaal.. 

15:00 ik had 9/10 cm ontsluiting en ik mocht zachtjes meedrukken wanneer ik een perswee had.. 

Ik had niet het idee dat ik echt persweeën had, dus kreeg ik nog een inwendig onderzoekje.. De gynaecoloog voelde nog een harde rand en dacht dat dit ontlasting zou zijn, dus kreeg ik ook nog een klysma toegediend.. Dit vond ik wel heftig, in je barensnood ook nog andere hoge nood, althans dat dacht ik.. Liefst wilde ik op mijn zij blijven liggen, niemand mocht mij aanraken, ik wilde dit zelf doen!

Helaas er kwam geen ontlasting en ook geen baby..

Na een uur van persen en mijn best doen was ik kapot, maar ik wilde kostte wat kost baren!

De gynaecoloog rende de verloskamer uit weet ik nog en riep ik heb een spoedje, ik weet nog dat ik haar achterna riep: spoedje?? Ik ben een spoedje 🤣..

Achteraf gezien heeft ze het OK personeel opgetrommeld en besloten dat ik niet langer kon en mocht persen, het werd een keizersnede..

Ze beloofde mij dat ik voor 17:00 moeder zou zijn! En ze kwam haar woorden na, om 16:58 hoorde ik een paar hele lieve zachte huiltjes! Het lijfje zat nog in mijn buik, maar madam gaf aan dat ze er was.. Zo bizar, je hoort iets maar ziet en voelt niets..

Wanneer je dan je baby voor het eerst mag zien en een klein plakkusje mag geven stroomt je hart toch over van trots!! 

Geen moment heb ik mij een slechte moeder gevoeld omdat mijn lichaam niet kon, wat jou lichaam wel kon..... baren!

Ik kroop op mijn roze wolk!

www.instagram.com/margreetkooistra87