Daar ben je dan!

𝑂𝑝𝑒𝑒𝑛𝑠 𝑖𝑠 𝑎𝑙𝑙𝑒𝑠 𝑎𝑛𝑑𝑒𝑟𝑠,

𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑡𝑜𝑐𝘩 𝑝𝑟𝑒𝑐𝑖𝑒𝑠

𝑧𝑜𝑎𝑙𝑠 𝘩𝑒𝑡 𝘩𝑜𝑜𝑟𝑡.

Hier is hij dan: Ayden Noï, geboren op 24-01-2024 om 04:14 uur en weegt 3080 gram.

Ik vind het fijn om mijn bevallingsverhaal op te schrijven, voor mijn eigen herinnering voor later, maar ook voor vrouwen die het leuk/interessant vinden om te lezen. Dit vind ik namelijk zelf ook erg leuk om te lezen!

Op maandag 22 januari had ik een afspraak bij de gynaecoloog. Op dat moment was ik 38 weken en 2 dagen zwanger. Ik had niet verwacht dat te halen, aangezien ik van mijn eerste zoontje spontaan beviel op 37 weken en 4 dagen. Op een of andere manier voelde het dus alsof ik al over tijd was, wat natuurlijk helemaal niet het geval was.

Ik was er wel al goed klaar mee. Ik had al vanaf week 24 een zenuw die klem zat in mijn buik waar ik enorm last van had. Mijn bekken begonnen steeds meer op te spelen en maagklachten zoals maagzuur kwamen ook opzetten. Hierdoor sliep ik enorm slecht. Ook mijn bloeddruk werd langzaam hoger. Bij mijn eerste zoontje was ik medisch door mijn bloeddruk, ook al was het witte jassen bloeddruk en was mijn bloeddruk thuis prima, ze wilden geen risico's nemen. Bij deze zwangerschap mocht ik thuis mijn bloeddruk bijhouden en zolang deze daar goed was, mocht ik onder toezicht van de verloskundige blijven, wat ik zelf heel graag wilde. Wel had de verloskundige een lijntje met de gynaecoloog in het ziekenhuis.

Voor de afspraken keek ik thuis wat mijn bloeddruk was met de bloeddrukmeter van de verloskundige. De laatste dagen merkte ik al dat deze langzaam omhoog ging, waar ik nerveus van werd in verband met zwangerschapsvergiftiging. Ik was hier continu mee bezig en ik sliep daardoor nog slechter, dit had ik al aangegeven bij de verloskundige.

Al met al was het genoeg reden om te kijken of ze me misschien kon strippen op de afspraak. Tijdens de afspraak vertelde ze ook dat de gynaecoloog had geadviseerd om de bevalling in te leiden als het niet vanzelf op gang kwam voor de 39 weken.

Tijdens de afspraak heeft mijn verloskundige dus gecheckt hoeveel ontsluiting ik had. Dat was 1-2 cm en dat betekende dat ze kon strippen! Dit heeft ze dus gedaan en daarna ben ik naar huis gegaan.

Die middag en avond kreeg ik last van onregelmatige krampen die ongeveer 20-30 seconden duurden en bloed- en slijmverlies. Er was dus zeker wat aan het rommelen, de nacht zwakte het wat af en had ik maar een enkele harde buik met een wee. Ik heb wel erg onrustig geslapen die nacht.

Dinsdagochtend 23 januari had ik vrijwel geen weeën. Deze kwamen opzetten rond 13:00 uur. Vanaf dat moment ben ik ze ook gaan timen. Ze duurden maar 30 seconden en kwamen onregelmatig. Lopen en plassen wekte het extra op, maar het kon ook zomaar 20 minuten uitblijven. Dit ging zo de hele dag een beetje door. Rond 19:30 uur heb ik de verloskundige gebeld. De weeën kwamen om de 7 minuten en duurden tussen de 30 en 45 seconden. Aangezien de bevalling bij Mayson heel snel ging, had ik afgesproken dat ik zou bellen als ik dacht: dit wordt serieus. Dit had ik nog niet echt, maar omdat het al de hele dag aan het aanmodderen was, wilde ik wel even overleggen. De verloskundige was net onderweg naar een bevalling en na overleg raadde ze me aan toch nog even af te wachten tot de weeën wat sterker zouden worden en minimaal 45 seconden zouden duren. Als dat het geval zou zijn, kon ik weer terugbellen.

Ik ben die avond naar bed gegaan en heb tv gekeken, ik kwam niet in slaap. De weeën bleven onregelmatig maar er zaten af en toe wel hele scherpe bij. Mijn hartslag was ook erg hoog. Mijn bloeddruk liep de laatste weken op, en ik had de bloeddrukmeter van de verloskundige geleend om deze thuis bij te houden. Ik ben gaan douchen en daarna naar beneden gegaan om te kijken wat mijn bloeddruk was. Deze was 158/99. Dit kwam vaker voor, maar na rustig zitten zakte deze altijd naar 120/80, dit keer bleef hij hoog. Door de bloeddruk in combinatie met de weeën die gemiddeld wel 45 seconden duurden, belde ik de verloskundige weer om 02:15 uur.

De dienstdoende verloskundige zat nog in een bevalling (grappig, want ik vroeg maandag nog of het wel eens voorkwam dat 2 vrouwen op hetzelfde moment zouden gaan bevallen, ze gaf aan dat dit op 1 hand te tellen was) ze moest dus een collega uit haar bed bellen. Ik voelde me schuldig, ik dacht nog: 'wat nou als ik voor niks bel?'

De collega kwam rond 02:45 uur bij mij aan. Mijn verhaal uitgelegd en af en toe moest ik een wee wegpuffen. Ze gaf aan dat ze dacht dat ik nog in het beginstadium was van mijn bevalling en dat ik rekening moest houden dat zij weer naar huis zou gaan, maar dat ze wel even wilde voelen om te kijken hoe ver ik was. ‘Je hebt toch al een goede 5 cm en als je naar het ziekenhuis wilt, moeten we nu gaan.’ Zei ze. Dat had ik even niet verwacht, en zij ook niet aan haar reactie te zien. Ze belde het ziekenhuis en we hadden mazzel, er was nog een plekje. Onze spullen bij elkaar gepakt, mijn moeder gebeld (die wilde ik bij de bevalling hebben) en hup, richting het ziekenhuis!

In de auto werden de weeën heftig. Ik moest ze echt geconcentreerd wegpuffen. De autorit duurde zo’n 25 minuten. Het waaide enorm, dus er lagen ook allemaal takken en grijze bakken op de weg. Mijn man moest 2 keer uitstappen om een grijze bak van de weg te rapen. Tussen de weeën door kon ik nog wel praten en voelde ik me goed.

Om 03:45 uur waren we in de kamer. Ik stond nog rechtop en was nog goed te spreken. De verloskundige vertelde dat zij tot uiterlijk 05:15 uur kon blijven en dan naar huis moest. Officieel had ze geen dienst en haar man moest om 05:45 uur weg van huis, en ze had 2 kinderen. ‘Ik zorg wel dat het voor die tijd gebeurd is hoor, komt goed!’ Grapte ik nog.

Om 03:55 uur vroeg ze of ik wilde dat ze mijn vliezen brak, hier twijfelde ik niet over en ik wilde dit graag zodra mijn moeder binnen zou komen. Ik gaf aan dat ik dan waarschijnlijk wel in een weeënstorm zou komen, maar dat ik er dan wel snel vanaf zou zijn, en ik was er klaar mee omdat ik al 2 dagen niet sliep van de onregelmatige weeën.

Mijn moeder kwam binnen en ik kon haar nog blij welkom heten. ‘Wat sta jij er nog vrolijk bij, dat was de vorige keer wel even anders.’ Zei ze. Ze doelde op de bevalling van mijn zoontje waar ik al in een weeënstorm zat toen zij binnenkwam. Ze zei nog dat ze blij was dat ze haar boek had meegenomen.

Om 04:00 uur brak de verloskundige mijn vliezen. Vrijwel direct voelde ik een vreselijke scherpe wee en werd ik meteen met mijn neus op de feiten gedrukt, ik had geen rustmomenten meer en de weeën kwamen achter elkaar. ‘Ik zei het toch, ik krijg een weeënstorm!’ Zei ik een beetje paniekerig; ik had hem verwacht, maar niet zo snel na het breken van de vliezen.

Om 04:10 uur voelde ik alsof ik persdrang had. ‘Dit kan niet’ dacht ik. Ik zei tegen mijn verloskundige dat ik moest persen en dat dit nog helemaal niet kon. ‘Als jouw lichaam aangeeft dat je moet persen zou dit wel zo zijn.’ Zei mijn verloskundige rustig. ‘Maar ik weet het niet zeker!!’ Schreeuwde ik terwijl ik mijn persdrang aan het ophouden was. Ze vroeg of ze moest voelen of het kon ja of nee, en dat wilde ik. ‘Nog een klein randje, je mag persen als je lichaam dat aangeeft.’

Meteen voelde ik de persdrang opkomen en wilde meepersen. Omdat het allemaal al snel ging zat ik totaal niet in een bevallingsbubbel en voelde ik alles en kreeg ik alles superduidelijk mee. Daarnaast had ik bij mijn eerste zoontje rug- en beenweeën en voelde ik de persdrang bijna niet. Nu was die heel duidelijk en fel aanwezig, en daarbij begon de baby ook nog te bewegen in mijn buik wat ontzettend veel pijn deed. ‘Waarom beweegt hij, het doet zeer’ zei ik en raakte een beetje in paniek. ‘Hij zoekt gewoon de uitgang Joyce, rustig en focus je op je weeën, het doet zeer maar als je doorzet ben je er zo vanaf.’ Zei mijn verloskundige heel rustig.

Dit was voor mij het zetje dat ik nodig had en om 04:12 uur begon ik met persen. Na 2 weeën stond zijn hoofdje al. Het was zo snel dat mijn moeder en man ervan schrokken. ‘Zijn hoofdje is al geboren Joyce’ hoorde ik. Er kwam een soort oerkracht in mij los en bij de volgende wee gaf ik alles wat er in mij zat en werd ons zoontje gelanceerd geboren om 04:14 uur en moest de verloskundige hem letterlijk opvangen.

Mijn moeder, mijn man en ikzelf waren allemaal zo verbaasd en geschokt wat er in 2 minuten tijd gebeurd was. Ik moest echt landen en snapte even niet zo goed wat er nou allemaal gebeurd was, ik kreeg ons zoontje op mijn buik en hij huilde meteen goed.

Daar ben je dan lieve kleine Ayden Noï.

Geboren op 24-01-2024 om 04:14 uur. 3080 gram en 49 cm lang. Je bent zo welkom 🤍