Cytotec dag 2

Ik voel mij dom en verdrietig. Ik snap mijzelf soms niet. Gister was een redelijk goede dag. Eerste dag van gebruik cytotec om het restje bloed op te ruimen. Maar ook voel ik mij vandaag leger dan ooit. 

En waarom... Het is bijna twee weken geleden de curretage. Waarom nu dan pas dat hele lege gevoel. Ik wil graag verder. Ik wil niet stilstaan. En toch voelt dat zo nu. We hebben nooit bij een derde stilgestaan. Maar met het verlies nu lijkt dat verlangen aangewakkerd te zijn. Maar ook de twijfel is er. Ben ik niet te oud? Moet ik niet blij zijn met wat ik al heb? Gaat het niet nog een keer mis? 

Ik voel mij een aansteller. Vandaag weer zoveel verdriet. Maar morgen moet ik weer werken. Een paar uur. Om er weer in te komen. Ik weet alleen niet hoe dat te doorstaan. Het medelijden in de blikken. De opmerkingen, de goed bedoelde vragen. 

Ik zit nog midden in de rouw... En het leven gaat al verder. En ik wil ook verder zijn... 

Wie herkent dit gevoel ook?