Corona crisis: 6 dingen die ik mis

Misschien ben jij net als ik een beetje ‘corona-moe’, maar ja, we kunnen er nou eenmaal niet omheen. De corona crisis heeft invloed op iedereen, en niet zo’n beetje ook. Het normale leven voelt heel ver weg en maakt plaats voor een nieuw soort ‘normaal’. In deze blog deel ik 6 dingen die ik mis.

HET NIEUWE ‘NORMAAL’

Zo gek om te bedenken dat alles een tijdje geleden als vanzelfsprekend voelde. Dat je kon gaan en staan waar je wilde en wanneer je dat wilde. Spontaan uiteten? Of een terrasje pakken? Gewoon bij elkaar op bezoek, of dat ene verjaardagsfeestje van een familielid? Dat kon voorheen nog gewoon. Ikzelf heb daar nooit bij stil gestaan dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen met de vrijheid die ik had. Ik was dan wel zwanger en werkloos, maar had toch de middelen en vrijheid om nog gewoon een normaal leven te leiden. Ik genoot van de uitjes waardoor ik even lekker van huis was en mijn gedachten kon verzetten..

1. AFSPREKEN MET VRIENDEN

Toen ik nog werkte had ik het een stuk drukker. Doordeweeks was ik 38 uur op mijn werk te vinden, waardoor ik ‘s avonds vaak een beetje op was. Ik sprak dan nog wel af met vriendinnen, maar ook niet dagelijks. Nu ik niet meer werk heb ik voldoende tijd om leuke dingen in te plannen, en dat deed ik maar al te graag. Lekker lunchen, even winkelen of gewoon bij elkaar op de bank. Wat mis ik dat!

2. HET ZORGELOZE GEVOEL

Het is niet dat ik me constant zorgen maak, maar je moet overal toch wat meer bij nadenken nu. Ik probeer zoveel mogelijk thuis te blijven, maar ik zal ook gewoon boodschappen moeten halen. Maar soms ontkom ik er niet aan om toch nog voor die ene vergeten boodschap terug te moeten naar de supermarkt. Of die pot verf van de bouwmarkt, zodat ik nog dat stukje muur kan afmaken in ons nieuwe huis. Waar ik het eerst niet erg vond, merk ik dat ik dit nu met tegenzin doe. Geen zin om in een rij te staan voordat ik de winkel in mag om vervolgens de kar te ontsmetten.. Het is helemaal niet meer zo zorgeloos als voorheen.

3. FAMILIE ZIEN

Ik kan echt genieten van familiefeestjes zoals kerst en bijvoorbeeld pasen. Gezellig met z’n allen lekker eten en bijkletsen. Of gewoon de auto instappen en naar mijn ouders rijden, of zij naar ons. Een tijd geleden was dit gewoon normaal, maar nu kan dit niet en dat vind ik moeilijk. Ik mis het échte contact, elkaar zien en vast kunnen pakken…

4. MIJN ZWANGERSCHAP DELEN MET MIJN OMGEVING

Zwanger tijdens de corona crisis, wie had dat ooit gedacht? Ik niet! En dit is ook allesbehalve hoe ik het mij had voorgesteld toen ik alleen nog maar kon dromen van een zwangerschap en hoe ik deze zou beleven. Ik vind het moeilijk om mijn zwangerschap alleen ‘digitaal’ te kunnen delen met mijn omgeving zoals vriendinnen en familie. Zeker met mijn ouders vind ik dit moeilijk.. Het is hun eerste en wellicht enige kleinkind en ik had het ze – en mezelf – zo gegund als we dit wat dichterbij met elkaar konden delen. Dat ze mijn groeiende buik zouden zien…

5. UITJES, WEEKENDJES/DAGJES WEG

Omdat we begin van het jaar zijn verhuisd en een hele tijd bezig zijn geweest in ons nieuwe huis, waren we allebei enorm toe aan een adempauze. Even een weekendje weg, even geen troep, verfrollers en klusjes die nog gedaan moeten worden. Gewoon even een andere omgeving en genieten van elkaar en niets moeten. De planning was om dit in april te doen, maar helaas. Zeker ook omdat uitjes als deze met een baby een stuk moeilijker te realiseren zijn wilden we het er nog even van nemen.

6. ALLES RONDOM DE ZWANGERSCHAP GEWOON KUNNEN DOEN

Voordat ik zwanger was heb ik vaak nagedacht over hoe het zou zijn als ik eenmaal zwanger zou zijn. Wat ik dan zou doen, wat voor plannen ik had en hoe ik deze bijzondere tijd zou invullen. Ik zag mezelf al slenteren over de negenmaandenbeurs, babywinkels afstruinen met vriendinnen en ga zo maar door. Corona gooide roet in het eten. Geen pretecho’s, überhaupt niet sámen een echo, maar alles alleen moeten doen. Althans, zo voelt het. Het hele beeld wat ik in mijn hoofd had valt weg en wordt me afgenomen. Misschien denk je wel als je dit leest “mens, stel je niet zo aan”. Maar dit is gewoon even mijn eerlijke en oprechte kijk op de hele situatie. Niet meer en niet minder.

EN NU?

Ik probeer de situatie te accepteren, maar merk dat dat de ene dag beter gaat dan de andere dag. Piekeren verandert nou eenmaal niks aan de situatie.. Ondanks alles probeer ik er toch het beste van te maken. Ik schrijf lekker van me af, zoek zoveel mogelijk afleiding en geniet van het getrappel in mijn buik.

Wat mis jij het meeste tijdens de corona crisis? En hoe ga jij hiermee om?

Liefs Nina