7 jaar geleden
Bram en Maaike zijn terug!
Nadat ik een tijdje verdwenen was heb ik ervoor gekozen om het bloggen weer op te pakken. Dit is een korte samenvatting van mijn oude blogs
Gewoon een beetje misselijk
Al een paar dagen voel ik me echt niet lekker. Ik ben moe, ik huil veel en ik ben misselijk. Maar goed dat heeft iedereen wel eens toch? Bram kijkt me bezorgt aan. 'Maaike voel je je wel goed?' Ik kijk hem aan en probeer me stoerder voor te doen dan ik ben. 'Het gaat prima, ik ben gewoon een beetje misselijk.' Als ik eerlijk ben gaat het helemaal niet prima. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. 'Maaike, weet je zeker dat je niet zwanger bent?' 'Ja dat weet ik zeker. Ga nou maar naar je werk je komt te laat. Ik moet gewoon uitzieken, je zal zien dat het over een paar dagen beter gaat.' Bram lijkt niet helemaal gerustgesteld maar hij laat het er bij. Hij geeft me een kus en vertrekt naar zijn werk.
Twijfels
Nu Bram naar zijn werk is heb ik alle tijd om na te denken. En dat helpt niet echt mee. Ik begin te twijfelen aan alles. Hoe zeker weet ik dat ik niet zwanger ben? Alles wijst erop. Huilbuien, vermoeidheid, misselijk... Ik probeer de gedachten weg te drukken maar het lukt niet. Misschien toch maar even een testje halen.
De Test
Daar zit ik dan. Met het test staafje in mijn hand. Ik hoef eigenlijk niet eens naar de uitslag te kijken. Ik ben toch niet zwanger. Maar binnen 10 seconden staan er al heel duidelijk 2 streepjes. En geen tuur-streepjes maar hele dikke, duidelijke strepen. Alsof de test het me nog even in wil wrijven. Ik heb altijd een kindje gewild maar dit is niet het moment! Bram en ik wonen pas net samen. En Bram is altijd heel duidelijk geweest, de komende jaren is hij er niet aan toe. Ik laat me huilend op bed vallen met het test staafje nog in mijn handen. Emoties van blijdschap, onzekerheid, angst, geluk. Ik voel van alles. En dan zie ik dat Bram vanuit de deuropening naar me staat te kijken.
De reactie van Bram
'Maaike ben je zwanger?' Ik zie hem naar de test kijken. Ik weet even niet zo goed hoe ik moet reageren. 'Ik weet het niet, ik denk het. Misschien heb ik het verkeerd gedaan.' Dat slaat natuurlijk nergens op want ik weet prima hoe zo'n test werkt. Toch lezen we samen de gebruiksaanwijzing nog een keer door en komen we er achter dat ik toch echt zwanger ben. 'Dit is zo'n goedkope test. Die weet er vast niks van. Kom we gaan een echte halen.' zegt Bram. Wie houdt zichzelf hier nou voor de gek? Maar goed ik stem er mee in en we halen een clear blue test die ook laat zien hoeveel weken je ongeveer zwanger bent.
De tweede test
Het duurt voor mijn gevoel een eeuwigheid voor dat de uitslag erop staat. Misschien heeft Bram wel gelijk, wat weet zo'n goedkope test er nou van? Maar na een aantal minuten staat het er toch echt: Zwanger 3+. We zitten zwijgend naast elkaar. Allebei in gedachten verzonken. Nu het er zo duidelijk staat voel ik me toch wel trots. Er groeit gewoon een klein wondertje in mij! Maar tegelijkertijd ben ik onzeker. Waarom zegt Bram niks? Wat als hij het echt niet wil? Maar uiteindelijk zegt hij: 'We gaan ervoor, jij en ik, samen!'
Echo's
We hebben in die tijd verschillende echo's. De allereerste echo is om te kijken of ik echt zwanger ben. Wauw wat is dat bijzonder! Ons kindje is niet groter dan een bruine boon en heeft gewoon nu al een kloppend hartje! De tweede echo is de termijn echo. Er zit maar 2 weken tussen en toch is onze bruine boon verandert in een klein mensje met armpjes en beentjes. We zijn dan 11 weken zwanger. Met 15 weken laten we nog een pretecho maken want we zijn toch wel erg benieuwd naar het geslacht. En ik wil niet wachten tot de 20 weken echo, zolang kan ik niet zonder dit kindje. Het is een hele bijzondere echo en we krijgen een zoon!
De misselijk gaat niet weg
Al die weken ben ik misselijk. Niet gewoon misselijk maar ik ben hele dagen aan het spugen. Ik had de hoop op de 12 weken gevestigd want in mijn omgeving werd gezegd dat het dan minder zou worden maar dat geld helaas niet voor mij. Na de 12 weken zou het met 16 weken minder worden maar ik ben inmiddels 16 weken zwanger en ik spuug nog steeds de hele dag door. Niks kan ik verdragen. Zelfs water hou ik niet binnen. Om ervoor te zorgen dat ik niet uitdroog eet ik waterijsjes. Gek genoeg gaat dat wel goed. Ik probeer om Esmafene te krijgen bij de huisarts maar die wil daar niet aan. 'Jij wil een kindje, dit hoort er bij. Je moet gewoon even flink zijn.' krijg ik te horen. En dus bestaan mijn dagen al 16 weken lang uit spugen en slapen. Maar het is voor een goed doel.
Pijn en onzekerheid
Met 17 weken krijg ik 's nachts heftige buikpijn. Zoveel pijn heb ik nog nooit gehad. Bram belt de verloskundige maar die kan niks voor ons doen. Ik moet maar proberen te slapen en misschien dat een warme douche of paracetamol me helpt. Het is de meest verschrikkelijke nacht ooit. Ik moet moeite doen om bij te blijven want af en toe zak ik weg door de pijn. De volgende dag wil de verloskundige eigenlijk nog steeds niks voor ons doen maar na lang aandringen van Bram mogen we 's middags toch langs komen voor een echo.
(Klik hier voor het vervolg)
Anoniem
Ik ben blij dat je terug bent met je verhaal. Of in ieder geval ik hoop dat het goed met je gaat maakte me een beetje zorgen toen je opeens verdween. Veel blog plezier!
Charise
wat fijn dat je weer terug bent. Was ook al heel benieuwd hoe het verder zou gaan.
SwoosyQ
Je wil zelf een kind & dus moet je even flink zijn? Even serieus?! Die huisarts had ik achter zijn bureau vandaan getrokken! Is hij nu helemaal... Bij beide zwangerschappen Emesafene moeten slikken, omdat ik anders niet kon functioneren. Gelukkig kon ik daar rond week 16 weer mee stoppen. Heel veel sterkte!
Spruitje
Voor mij ook al wat boven al genoemd is ????