Boodschappen doen een super plan?

En dan ben je boodschappen aan het doen. En dan sta je. Je kan niks meer geen voet voor uit of achter uit. Kleine meis in je kar die is lekker een croissantje aan het eten. Die je samen gekocht had. Kar vol boodschappen.... Je moet naar de auto....

Schuiven leunend op de kar beweeg ik me voor stapje voor stapje kom ik dichter bij de auto.

Wordt ingehaald door een gezinnetje. Ze kijken me aan. Mijn meisje zegt kijk mama een rode ballon!! Isse ook! Isse croissantje eten hmm lekker. Ik geef haar een glimlach en strompel verder.

Eindelijk bij de auto doe ik de klep open. En ben al zittend de boodschappen in de auto gaan leggen.

Mensen die langs komen kijken. Ik negeer ze en ga verder met de kar uitladen. De kar is leeg ik sta op met veel moeite. En kijk naar mijn vrolijke meisje en denk waarom ben ik boodschappen gaan halen... Waarom doe ik mezelf dit aan.

Ik til haar met moeite uit de kar doe de deur open ze klimt in haar stoel en ik doe de gordels vast.

Strompel naar de kar en loop er mee naar de stoep rol hem er op. Laat dat muntje maar want terug brengen gaat gewoon echt niet....

Strompel naar de auto en ga zitten. Ik stort zowat in van de pijn. Koppeling in... Oef dat gaat nog net shit hoe kom ik ooooit thuis hoe ga ik dit doen... Ik kan amper koppelen....

Met veel pijn kom ik gelukkig thuis. Schuif uit de auto.

Denk nog eens bij mezelf wat ben ik toch een dom wicht!

Meisje uit de auto. Kijk mama Isse croissantje op zegt ze vrolijk tegen mij. We gaan de boodschappen uitladen Ilse helpt me super door de nog in te vriezen ijslollies te pakken en naar de poort te lopen. Binnen gekomen geef ik haar nog een criossantje en zeg dat ze aan tafel die op mag eten. Ik pak de fiets kar die ik gister buiten had laten staan en ga de rest van de boodschappen halen. Doe ze er in. Half hangend loop ik weer naar de achter deur en zet de kar er zo dicht mogelijk bij neer. Ilse komt kijken en komt me helpen met de pakken uit de kar te halen en aan mij te geven... Wat een onwijs schatje is het ik kan blijven staan. Ik denk ondertussen aan hoe de piep krijg ik haar zo boven op bed... 

Het is me gelukt vraag me niet hoe... Maar ze lag. Ik heb mij kruik gepakt en ben weer naar beneden gegaan. De buurman geappt of hij alsjeblieft de hond een ronde wilde geven. En die kwam dus. Ik lag op de bank kruik tegen mijn rug en kont. Oef wat voelde dat fijn... 

Na 2 uur werdt mijn meisje weer wakker en heb ik haar uit bed gehaald. Lopen ging weer redelijk. Maar ik voel me zo dom waarom ben ik gegaan... Die boodschappen hadden kunnen wachten en waren niet brood nodig... Dan maar geen pakken drinken

Ik voelde me zo hulpeloos en dom vanmorgen. Langleven bekken instabiliteit.... Ik moet duidelijk nog mijn grenzen leren kennen.....