Blog #29, eieren in vakantiemodus

Afgelopen zaterdag echo nummer drie gehad om te kijken hoe mijn eieren er voor staan. De gynaecoloog was driftig aan het zoeken en van de vijf eitjes waren er nog maar twee over die het formaat hadden om in ieder geval op te meten. Nou, dat was nog niet veel soeps. Ik had er één van 11 mm en één van 13.5 mm. In twee dagen tijd was er dus één maar liefst 0,5 mm gegroeid en de ander helemaal niet. Lekkere opsteker maar niet heus. We hebben het nog even met gynaecoloog nagesproken en tot de conclusie gekomen dat dit grote verschil in groeisnelheid niet kan komen door het minder slikken van Clomid. Het verschil is daarvoor te groot. Hij gaf aan dat het normaal is, ook bij een regelmatige cyclus, dat er af en toe een maand tussen zit waarbij alles langzamer gaat. Dit kon ik wel plaatsen. In de afgelopen twee jaar heb ik twee keer eerder een cyclus van meer dan 40 dagen gehad. Afgesproken dat ik maandag moest bellen voor een echo op dinsdag om te kijken hoe het er dan voor staat.

Maandag belde de poli al zelf ’s morgens vroeg om een afspraak te maken. Fijn! Dus dinsdag vroeg in de ochtend was het weer tijd voor de vervolgecho. Best spannend, omdat deze ronde nu al weer zo anders verloopt dan eerdere rondes. Nu weer een afspraak bij de echoscopiste en zij zag aan mijn baarmoederslijmvlies dat we in ieder geval nog voor de eisprong zaten, dus dat ze niet in één keer zijn gaan groeien als een malle. Aan de eerste kant die ze bekeek zag ze één eitje van 13,5 mm. De moed zonk mij in de schoenen (als ik die had aangehad op de echobank :)). Vervolgens bekeek ze de andere kant en daar was één mooi eitje zichtbaar. Bij het meten was hij zelfs als 20 mm! Wiehoe, eindelijk waren ze ontwaakt uit de vakantiemodus. Ik denk dat ze vorige week de memo nog niet hadden gehad dat we al weer terug waren van vakantie. Hup hup, inseminatie inplannen maar!

Donderdag was de inseminatie. Op het formulier zagen we de naam staan van de enige gynaecoloog die we nog niet hadden gehad. Kunnen we in ieder geval zeggen dat we alle gynaecologen van de poli hebben gezien tijdens dit traject… Iets om trots op te zijn of zo iets… In alle vroegte, 8.00 uur, moesten we al bij het lab zijn om Felix’ potje in te leveren. Dus in de hele ochtendplanning moesten we ook nog rekening houden met files. Toen we in de auto zaten was Felix niet zo trots op zijn potje, de inhoud dan vooral. Na wachten, wachten en nog meer wachten was het potje eindelijk terug uit het lab en was de inseminatie. Felix had alle reden om wel trots te zijn op zijn potje, maar liefst 9 miljoen zwemmers! Zo veel hebben we er nog niet eerder gehad.

Dus wij gaan weer blij broeden, net zoals sommige vogels die nog braaf de eieren aan het uitbroeden zijn.

Liefs,

Maaike