4 jaar geleden
Bijna november
Meisje kom maar snel
De vorige blog was moeilijk om te schrijven. Nu zou je denken een nieuwe zwangerschap.. zo snel, zo mooi, probeer te genieten.
Omdat het bij Maud zo lang duurde voor we zwanger waren dachten we nu laten de natuur zijn gang maar gaan. We zien wel hoe het loopt. Ook voor het geval het weer zo frustrend iets zou worden omdat het niet zou lukken.
VERASSING ! Eind februari en positieve test. Toch wel even bijkomen maar natuurlijk zo gewenst.
Dus daar gaan we.. de eerste 12 weken klinkt cliché maar toch mega spannend. Maar op wat vermoeidheid en misselijkheid gaat alles goed.
Ook de controles bij de gynaecoloog zijn goed.
20 weken echo toch weer spannend! En raad eens naast dat alles goed is krijgen we weer een meisje. ?
Nu het goed lijkt te gaan durf ik toch wat meer op mijn lichaam te vertrouwen. We hebben de vorige keer vreselijke pech gehad.
3 juli: afspraak bij de gynaecoloog ik zou eigenlijk alleen gaan even in en uit alles goed. Nu was me partner optijd thuis dus hij ging mee. Maar goed ook! Er blijkt nog maar 1 cm baarmoedermond over. Even ter info 2.5 cm is de grens om in te grijpen. Hij was dus in 2 weken van 4 cm naar 1 cm gegaan. We schrikken ons wild. Er komt nog een gynaecoloog binnen. We worden naar Nijmegen gestuurd. Nog geen uur later lig ik daar in de ambulance. Ik was op van de zenuwen.
Toen we in Nijmegen kwamen zijn er onderzoeken gedaan en met enige risico durfde ze het aan om een cerclage te plaatsen. 4 juli in de ochtend gaat dat gebeuren. De nacht duurde zo lang ik was zenuwachtig maar ook bang.
Gelukkig is dat goed gegaan en mocht het weekend naar huis. 23 weken waren we toen.. nou kan je zeggen die week naar de 24 weken duurde eeuwig. Maar iedere week controle en tot de 31 weken ging alles goed.
31 weken controle en er was bijna geen baarmoedermond meer boven de cerclage aanwezig. Nu mocht ik kiezen of opname met longrijpers of hopen dat goed gaat en het onnodig is.
Nu is het met longrijpers zo baadt het niet schaadt het niet. Dus opname dan maar.
Na 3 dagen mochten we naar huis.
Gelukkig is dat voor niks geweest en is met 36 weken de cerclage verwijderd. Toen was er gelijk 2cm ontsluiting. Nu wil dat niks zeggen maar we hadden toch wel gehoopt dat ze er rond de 37.5 week zou zijn.
Maar ze blijft ons nu al verassen en we zijn 38 weken en 4 dagen en ze vindt het wel prima zo denk ik.
We worden nu toch wel ongeduldig en willen je graag ontmoeten. ?