Bijna een jaar later... Zou het nu wel lukken?

Bijna een jaar later. En na veel (heel veel) oefenen zijn we eindelijk weer zwanger!! Feest in huis maar we houden het natuurlijk voor onszelf. 

Dit keer mocht ik eerder naar de verloskundige ivm de slechte afloop van mijn vorige zwangerschap. Met 7 weken lig ik nu al bij haar op de tafel. 

Weer kijk ik samen met mijn man vol spanning naar het scherm.... 7 weken.... Er zou dus een kloppend hartje te zien moeten zijn.... Ik zie hem niet. Ik zie weer alleen een vruchtzakje met een bolletje wat 5 of 6 weken zou betekenen.... Het kan natuurlijk ook zijn dat ik me een week vergist heb. Na mijn miskraam is mijn cyclus niet heel regelmatig meer geweest dus dat zou kunnen. We worden doorgestuurd naar de gynaecoloog en een week later hebben we daar een afspraak. Een afspraak waarbij we er van uit zouden gaan dat ik weer medicatie zou krijgen of een curettage besproken zou worden. 

Weer op de tafel weer met dat echo apparaat naar binnen en weer zien dat het mis is.... Maar tot onze grote verbazing zien we dat het er anders uit ziet dan vorige week... Het is geen bolletje meer maar een wormpje. Ik zie wat bewegen. Ik kijk mijn man aan die net zo een verbaasd gezicht trekt als ik... Is het dan toch goed gegaan? Had ik me dan toch verrekend? De gynaecoloog bekijkt alles goed.  Ze draait zich naar ons om en zegt met een lach op haar gezicht "met dit beeld gaan we natuurlijk geen curettage doen".. Ik had het dus goed gezien! Het hartje klopt! Het doet het! Wat was ik blij. Voor de zekerheid zouden we een week later nog een echo hebben omdat het de vorige keer ook in dit stadium mis is gegaan. Ik vond het prima, dan zou ik het nog een keer zien! Welke mama to be wil dat nou niet! 

Die week kon niet meer stuk. Ik had een baby in mijn buik die het doet!! Niemand kon mij meer wat maken. 

Een week later samen met mijn moeder weer richting ziekenhuis. Mijn man moest helaas werken maar gelukkig kon mijn lieve mama mee. 

En ik was heel blij dat zij mee was. 

In opperbeste stemming ging ik liggen in de stoel. Weer dat stomme echo apparaat naar binnen maar dat kan me niet schelen want ik ging mijn baby weer zien..... 

De gynaecoloog zocht... En keek nog een keer... Maar zag alleen nog maar een vruchtzakje... Ze duwde iets harden misschien licht het wat naar achter... En daar was het... In het midden van het zakje zweefde het wormpje... Dat betekend dat het had losgelaten van de wand en het dus niet meer leefde.... De vorige miskraam was heftig..... Maar deze, na het zien van het hartje.... Ik wist het even niet meer. 

Weer naar huis met medicatie in mijn tas om weer de miskraam op te wekken.... 

Waarom doet mijn lichaam niet wat ik wil... Waarom groeit het niet in mij? Wat is er mis met mij? Kunnen we überhaupt wel kinderen samen krijgen? Dat zouden we een week later bespreken in het ziekenhuis bij de gynaecoloog