Bij dit kindje gaat het anders (deel1)

Bij onze eerste dochter hebben wij onze beproevingen gehad. Van te klein zijn in de buik, tot sondevoeding en openhartoperatie en dat allemaal voor haar zesde maand op deze wereld.

Het was pittig en onze stoere dame doet het nu super. Haar groei is nog steeds onder gemiddeld, maar op haar eigen lijntje doet ze het gewoon toppie.

De GROTE HAMVRAAG....

Gaan wij na deze pittige eerste ervaring nog voor een tweede? Iedereen zou begrijpen als wij ‘Nee’ tegen een tweede zouden zeggen. Ook kregen wij te horen dat iedere zwangerschap anders is.

Dit laatste konden wij ons ook in vinden, ieder kind schrijft zijn eigen verhaal zodra het op de radar verschijnt. En daar was ze dan ‘BabyLULU’ ons tweede wondertje te zien op de echo.

De zwangerschap was idd anders. Bij deze kleine was ik beroerd in de eerste maanden. Ook was ik echt heel erg moe. De werkelijke zwangerschapskwalen had ik te pakken, precies zoals het op internet beschreven stond.

Bij iedere echo was er goed nieuws, de kleine groeide goed en dit was natuurlijk top.

Door onze eerste dochter, werd groei toch ons dingetje bij deze kleine LULU. Na iedere echo gingen wij lachend naar huis.

Daar kwam de ochtend voor de echo bij zevenentwintig weken zwanger. Lachend zeiden wij tegen elkaar; “bij Riley was dit de echo waar ze achter kwamen dat haar hoofdje te klein was, daarna zaten wij in 'DE' mangel genaamd ziekenhuis bezoeken High level!

Aangezien wij er toch in zijn gaan staan, dat dit een ander kindje was dan onze Riley en haar verloop voor ons onbekend zou zijn. stapten wij mega ontspannen de echo kamer in en hadden er ook zin in.

Daar kregen wij te horen…….. dat haar hoofdje achter loopt.

Mijn brein explodeerde. Maar ik reageerde met een lach;  "net zoals bij haar zus, dit was ook bij zevenentwintig weken. Een voor ons bekende weg"

Wat klonk dat stoer uit mijn mond, maar van binnen brak een klein beetje mijn hart......