Bij 12 weken verloor ik ineens vruchtwater

Op 2 december 2014 heb ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. We verwachten ons derde kindje. Wat zijn we blij en gelukkig. Wat is het weer bijzonder.

Bij 8 weken heb ik de eerste afspraak bij de verloskundige. Ondanks dat ik dit nu voor de derde keer mag mee maken ben ik best zenuwachtig. 3 zwangerschappen zonder problemen, is dat niet te veel gevraagd? Als alles maar weer goed is. Ik vertel de verloskundige dat ik het weer heel spannend vind en ik mag meteen gaan liggen voor de echo. Vrijwel meteen is er een klein mensje met een duidelijk kloppend hartje te zien. Wat ontzettend mooi weer. Alles ziet er goed uit. De verloskundige verteld mij dat ze nog iets zag dus gaat verder kijken. En inderdaad, een tweede vruchtzakje. Hier alleen geen kloppend hartje meer. Deze zwangerschap is begonnen als tweeling....

Met een dubbel gevoel ga ik naar huis. Super gelukkig met een mooi klein mensen met kloppend hartje maar toch een gek idee dat het begonnen is als tweeling. Wie verteld mij dat het niet alsnog mis gaat? Ik probeer me niet te veel zorgen te maken maar vooral te genieten. Dit lukt aardig.

Toch ben ik weer best zenuwachtig als we in de wachtkamer zitten voor de 12 weken echo. Maar dit bleek nergens voor nodig. Alles ziet er weer super uit. Kloppend hartje, 10 vingertjes, 10 teentjes! Prachtig! Nu kunnen we onze familie en vrienden gaan inzichten.

Op vrijdag avond, als ik ruim 12 weken ben, vertellen we de eerste familieleden het blijde nieuws. Zo leuk weer om te mogen vertellen en wat een leuke reacties. Maar snachts om 12 uur als we naar bed gaan gaat het mis. Ik verlies bloed, veel bloed. En om het nog erger te maken, ik verlies vruchtwater. Dit is niet goed. We gaan naar de huisartsenpost maar daar kunnen ze niks doen. Ze kunnen geen echo maken en de gynaecoloog zegt; als dit een miskraam is, kan ik er toch niks aan doen. Verdrietig gaan we naar huis. 

Het bloeden gaat vlink door, nu ook met stolsels en om half 5 wordt ik wakker met hevige buikkramp. Dit is echt niet goed. Erg verdrietig liggen we in bed te wachten totdat de uren voorbij kruipen. Om 8 uur bellen we onze ouders met het verdrietige nieuws. Ook zij zijn erg aangeslagen. Om 9 uur besluit ik dat ik nu de verloskundige wel kan bellen, ik wilde haar snachts niet wakker bellen. Ze verteld me dat ze me belt zodra ze tijd heeft om een echo te maken zodat we zeker weten waar we aan toe zijn. Wat duurt wachten lang maar om 11 uur gaat de telefoon. We mogen komen!

Ik mag meteen gaan liggen voor de echo. Direct zien we een prachtig mooi bewegend kindje met een kloppend hartje!! Tranen van geluk biggelen over mijn wangen. Dit had ik echt niet meer verwacht. Natuurlijk bleef ik stiekem een beetje hoop houden maar diep van binnen wist ik dat het niet goed kon zijn.

Maar toch!! Alles is goed met ons kindje! Het bloedverlies, de krampen en het verlies van vruchtwater betekende dat ik het andere vruchtje aan het afstoten was. Ik had me nooit gerealiseerd dat er in het tweede vruchtzakje ook al vruchtwater zou zitten. Dus bij het verlies van vruchtwater dacht ik; 'dit kan niet goed zijn'. 

Inmiddels ben ik alweer 18 weken zwanger. Ik voel me super goed en we zijn super blij. Ik geniet van het getrappel en van mijn buik die steeds groter wordt. Ik heb vertrouwen in mijn lichaam en in ons kindje dus zorgen maak ik me niet meer. Dit gaat helemaal goed komen. Ik ga met volle teugen genieten van zeer waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap!!!