bevalling inplannen

De bevalling, toen ik in de TM( thuis monitoring) terecht kwam, kwam het gesprek bevallingsplan ter sprake. Ik gaf aan dat ik dat nog niet had op advies van de gynaecoloog. Omdat het allemaal zo onzeker was, een ding was wel zeker.. het zou wederom een keizersnede worden. De zuster die ik des tijd had zei:" nee we gaan inprincipe altijd uit van een vaginale bevalling, en je gaat nu zo goed". Oke dacht ik.. Dat zou het overwegen waard zijn om "natuurlijk" te bevallen. En zo kwam dit onderwerp weer in mijn gedachten. En dus ging ik dingen op papier gezetten.

Tot ik met week 35 wederom voor wekelijkse controle in het ziekenhuis was, kaarten we het onderwerp bevallen aan. Want tja het einde van de zwangerschap nadert en ik draag mijn kindje nog steeds bij mij. Al merk ik aan alles dat deze het niet fijn meer heeft. des te meer reden om het onderwerp bevallen aan te snijden.

En zo lig ik dan aan de ctg en ondertussen komt de verpleegkundige met arts assistente bij mij langs en vragen mijn man en ik  wat zoal de mogelijkheden zijn. 

Tja.. natuurlijk bevallen? zou je dat wel doen? er zitten risico's aanvast. Er werd een risico analyse gemaakt en daar kwam uit dat als ik natuurlijk zou bevallen er 65% kans zou zijn op complicaties. Dit percentage vonden wij best wel hoog.. met het oog op de vorige zwangerschap en bevalling.. hadden wij zo iets; better save than sorry. 

We kregen het advies er over na te denken wat we wilden en er volgende week op terug te komen. Op weg naar huis waren wij er al over eens. Geen natuurlijke bevalling. Ik zei ook al, ik zit er niet op te wachten om een bevalling op te wekken vervolgens heel lang aan te modderen en dan alsnog op de o.k. te belanden. Dit zag mijn man ook niet zitten. Daarnaast hadden wij zo iets.. we willen dat het kindje gehaald wordt. want het gaat niet meer. Ik voelde ons kindje steeds minder maar zelf waren wij ook op.

Een week later gingen we wederom voor controle inmiddels was ik 35.5 week zwanger. Toen de arts assistent kwam gaven we aan wat we wilden. een geplande keizersnede en dat bij een termijn van 37w. 

En warempel zei ze; zou je dat nu wel doen..herstel.is.langer bij een keizersnede dan bij een natuurlijke bevalling. Helaas was dat de druppel bij mijn man. Hij gaf aan dat ze zelf vorige week zei dat er grotere risico aan zat. Al met al bleven wij bij ons standpunt en konden deze ook onderbouwen. 

Later die dag belde de arts assistente dat er akkoord was gegeven door de gynaecoloog. Wat een opluchting. Wat viel er een last van ons af! 

Nog weer een dag later werd ik al gebeld door de planning van de.O.K. 

Nog 1.5. week en dan zouden we dat kleine wondertje in mijn buik ontmoeten.