Ben ik wel echt zwanger kan het niet geloven.

In december heb ik zoals mijn vorige blog al laat lezen een miskraam gehad van een tweeling.

Deze was zo heftig dat ik er heel erg aan twijfelde of ik ooit nog wel zwanger zou willen worden.

Ik heb me zelf de tijd gegeven om even adem te halen en me lichaam bij te komen van het heftige gebeuren.

zo had ik begin februari een controle bij de gynaecoloog om te kijken of alles goed was,  dit was het geval me baarmoeder was weer de oude niks geks te zien. ik had zelfs al een ei sprong.

dus wat haar betreft hadden we groen licht.

maar dan kwam de vraag wil ik zelf nog wel? Zo een miskraam als in december gun ik echt niemand. Het leek gewoon een bevalling met verschrikkelijke krampen persdrang en bloedstolsels dat ik dacht dat mijn lever en uit viel. Dan was ik wel zwanger van een tweeling dus zal het waarschijnlijk ook wel daarom heftiger zijn geweest dan mijn eerste miskraam. maar dan nog ik ben er erg bang van geworden en heel erg van geschrokken dat het ook zo heftig kon zijn.

We zijn naar huis gereden en hebben er vele dagen lang overna gedacht en veel over gesproken.

onze kinderwens is wel erg groot.  en daarom gaan we er nog een keer voor.  als het niet lukt, dan lukt het niet en leg ik me er hopelijk bij neer. we hebben een zoon waar we zielsveel van houden. en dat is ook wel een troost.

toch maar besloten om de maand maart maar even over te slaan. aangezien december voor ons een hele drukke maand is.

en zijn we er in mei weer echt voor gegaan. en dan met echt bedoel ik. gewoon vrijen wanneer we zin hebben en niet omdat het moet i.v.m. eisprong, geen verplichtingen van schat we moeten nu naar huis want...

nee gewoon vrijen en zien wel waar het schipstrand. is het raak hebben we geluk en lukt het niet dan lukt het niet. dan proberen we gewoon de nieuwe maand weer.

we zijn nu al bijna 2 jaar bezig. dus had niet verwacht dat een volgende zwangerschap al zo snel zou volgens op de miskraam.

met nu al twee positieve testen geloof ik het nog niet.

ik voelde me al een paardagen heel moe en met vlagen misselijk. ook waren me darmen helemaal over de toeren.

Dus ik vertrouwende het niet. me menstruatie moest er ook aan komen.

Maar ik had een stel opvang kitten`s van uit het asiel en katten poep en zwanger zijn gaat niet samen.

dus heb ik op 31-05-2017 maar een test gehaald in eerste instantie dacht ik niks te zien, maar toen de 5 minuten voorbij waren zag ik toch een heel klein mini streepje. dus ben naar me vriend gerend want deze sliep nog.

dus ik zei tegen hem nu weet ik het niet meer. ik denk een streepje te zien maar zeker weten doe ik het niet. hij keek en zei ik zie ook een streepje.

Dus ben ik dan zwanger of is de test niet goed? nou zei hij de mevrouw van moeders voor moeder en de verloskundige zeiden de vorige keer.  een streepje is een streepje of deze nou heel donker er zit of het is een licht streepje een streepje is een streepje. dus we kunnen er wel vanuit gaan dat je echt zwanger bent.

En daar had hij gelijk in. maar het geloven doe ik nog steeds niet.

Op 01-06-2017 dag er na nog maar een test gedaan toevallig zaten er twee in een verpakking.

en ook hier was een streepje op te zien wel iets duidelijker dan de dag er voor.

heel voorzichtig durf ik wel een beetje blij te zijn.

morgen dinsdag 6-6 ga ik nog even een test halen. want dan zijn we weer een paar dagen verder. en dan moet het streepje toch echt wel beter te zien zijn. hopelijk geloof ik het dan.

onder tussen ga ik gewoon door met moe en misselijk zijn.

en hopelijk krijg ik straks met de 8 weken echo (mits ik echt zwanger ben) goed nieuws te horen.

en klopt het hartje mooi en groeit het kindje goed. en word u ook wel nieuwsgierig of het er dan een is of dat er dan stiekem weer twee verstopt zitten. we zullen het zien. afwachten moeten we nu.

de angst is er nu nog steeds om het dan toch weer t verliezen misschien dat ik het daarom ook nog niet geloof. en moet ik eerst te horen krijgen dat alles goed zit.

maar toch ben ik al wel een beetje blij.