Bekkeninstabiliteit, ischias en de 20 weken echo

Iedereen zegt het tegen je als je zwanger bent: "Geniet ervan!". In het begin dacht ik echt; waar moet ik van genieten? Ik ben in het begin heel beroerd geweest en stond ik elke avond in de spiegel naar mijn buik te kijken. Er was toen nog niks te zien, laat staan dat ik al een klein plopje voelde. Wáár moet ik van genieten?! Vertel het mij, want ik weet het soms even niet! 

Gelukkig ging die misselijkheid over en kreeg ik steeds meer energie. Wat fijn! Helaas kwamen er andere klachten, enorme rugpijn en pijn in mijn bekken. Deze klachten kreeg ik al rond de 16 weken, redelijk vroeg voor een eerste zwangerschap. Na een eerste afspraak leken mijn klachten het meest op bekkeninstabiliteit én ischias. Ik kreeg zo'n bekkenband mee en ik moest nog meer rust pakken. Rust... Hoe dan?? Ik moet naar school, stage, werken en het huis wordt ook niet vanzelf schoon. Er werd mij verteld dat ik niet meer mocht stofzuigen en ramenlappen, geen zware wasmanden meer mocht tillen. Normaal gesproken zou je mij niet horen klagen, alleen is mijn vriend door de week weg voor zijn werk. En dan wil je hem in het weekend ook niet op laten draaien voor het hele huishouden! 

Zo goed en zo kwaad als het ging ging ik gewoon hele dagen naar school, stage en heb ik gewoon nog gewerkt. Met als resultaat dat ik elke middag/avond met pijn op de bank lag en vroeg naar bed ging. Eén keer was het zo erg dat ik de verloskundige had gebeld, ivm licht bloedverlies en enorme steken en krampen in mijn buik. De volgende dag werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Vier uren in totaal heb ik moeten wachten (rond 16:00 uur was ik er al en er werd in die 4 uren niet één keer gevraagd of ik wat wilde drinken of wat eten.. HONGERRRR!!!!!) op een gynaecoloog maar om 20:15 uur kreeg ik een echo en werd de kleine helemaal gecontroleerd. Alles zag er goed uit maar ik moet echt rustiger aan gaan doen. Mijn tweede bezoekje aan de bekkenfysio werd het mij nogmaals verteld; zo goed als niks meer in huis doen en desnoods hulp in huis vragen. Niet meer werken en nog maar een halve dag naar school. SHIT. Wat heb ik hiermee gezeten... En zit hier nog steeds mee. Ik heb nu 1x in de week hulp in huis als mijn vriend weg is, wat super is natuurlijk maar het voelt niet prettig. Ik wil het allemaal zelf kunnen doen. Maar dat kan nu niet.. En daarin voel ik mij machteloos.

Gelukkig heb ik nu een weekje vakantie en dat doet mij goed. Ik doe lichte dingen in huis en de rest wordt gedaan. Ik merk dat ik mij veel beter voel en ik heb veel minder pijn/last dan wanneer ik naar school en stage ga. Wel verveel ik mij heel erg, dat is dan de andere kant :)

Maar het is niet alleen maar vervelend en naar. Sinds een tijdje voel ik onze kleine bewegen! Wauw wat is dat bijzonder.. En ik kan er zo van genieten! Vorige week hebben wij onze 20 weken echo gehad. Wat was ik zenuwachtig... Zou de kleine wel gezond zijn? Ik weet niet precies hoelang de echo heeft geduurd maar het ging veel en veel te snel voorbij. En goed nieuws: voor zover ze kunnen zien is ziet alles er goed en gezond uit!! Oh wat was ik blij en opgelucht! In de auto terug naar huis gelijk iedereen het goede nieuws verteld. Iedereen was hartstikke blij voor ons en wilden natuurlijk ook het geslacht graag weten. 

Het geslacht hebben wij op laten schrijven door de vrouw die de echo gemaakt heeft. Ik wilde het thuis samen met mijn vriend open maken, zodat we even een momentje met zijn tweeën hadden. Ik had in gedachten om het 's avonds open te maken, maar wij waren té nieuwsgierig! Dus thuis aangekomen hebben wij de envelop gelijk geopend...

Wij krijgen een..... Ik hou het voor hier nog even een verrassing ;)

Al met al ben ik nu zo enorm gelukkig. En blij. De bekkenpijn en ischias maken het niet gemakkelijk maar tussendoor kan ik enorm genieten, vooral nu ik de kleine voel schoppen. Ik zat er gisteravond nog aan te denken, 3 maanden geleden stond onze wereld op onze kop doordat we erachter kwamen dat ik onverwachts zwanger was en moet je ons nu zien.. Een enorm trotse mama in spé en een vader in spé die ook enorm trots is en van alles doet om de kamer en spullen in orde te maken/krijgen.

Wat ben ik trots en gelukkig...