Begin van de kinderwens ; eerste echo

30-11-2017, de datum waarop we de eerste echo kregen nadat we een positieve test hadden na een ICSI traject. Vol goede moed gingen we naar het RadboudUMC. Heel naïef, maar we hielden er op dat moment geen rekening mee dat het foute boel kon zijn.  Ik had immers ook wel last van de gebruikelijke zwangerschapskwaaltjes. 

Eenmaal in de behandelkamer startte de arts/verpleegkundig specialist al snel met het maken van de echo. Tot dan toe was de sfeer redelijk ontspannen, maar toen werd het stil... Na de korte stilte kregen we de mededeling die je als zwangere absoluut niet wil horen... Het hartje klopt niet en het vruchtje is te klein voor de termijn, het is niet levensvatbaar. Gelijk waren we beiden in tranen, mijn wereld leek op dat moment in te storten. Vervolgens hadden we een gesprek over de mogelijkheden. Het voorstel van de arts was om het 2 weken aan te kijken, of de miskraam uit zichzelf begint. Mocht dit na 2 weken niet het geval zijn dan zijn er nog 2 andere opties: Curratage door middel van een tablet of anders het weg laten halen. 

Omdat we overstuur waren zijn we naar een aparte ruimte gebracht waar we bij konden komen van dit bericht. 

In de auto naar huis onze ouders gebeld met het slechte nieuws, aangezien zij ook op de hoogte waren van het hele traject. Niemand had het verwacht.. Eenmaal thuis kwamen ze dan ook snel langs om ons te steunen. Maar ook om een bord met ludieke tekst te plaatsen. Een dag later werd ik namelijk 25, in onze omgeving is het dan gebruikelijk dat dit bord met een tekst en grappige foto's geplaatst worden door vrienden/familie. Die avond heb ik een masker opgezet, mijn teamgenoten van de voetbal kwamen namelijk langs om alles te plaatsen en een borrel te doen. Ergens was het een fijne afleiding, maar ik zat ondertussen wel met mijn verdriet. 

De dagen daarna waren pittig, het ''gewone'' leven ging door en ik was ondertussen aan het ''wachten'' totdat de miskraam op gang zou komen. 5 december 2017 zette de miskraam door, jeetje wat was dit heftig!

Maar zoals we eigenlijk het hele traject tot dan toe gedaan hadden, gingen we nuchter door en begonnen, zodra het mocht, met onze 3e icsi poging.