Babykriebels

Ik kan me nog goed herinneren wat we zeiden toen Hayley net was geboren. “Nee, we houden het bij 1 kindje, dit voelt zo compleet!” We wisten het toen helemaal zeker, we zouden voor altijd met z’n drieën blijven.

Maar na 20 maanden denken we er toch anders over. Zoals vaak wordt gezegd: “Als je er 1 kan hebben, kun je er ook 2 hebben.” Daar zit wat in. En we hebben al zo’n leuk kindje gemaakt, daar willen we er nog 1 van hebben!

Sinds we in het nieuwe huis wonen hebben we ook veel meer ruimte. We woonden eerst in een flat midden in de stad. Daar werd het met een peuter en twee katten erbij wel erg krap. Geen ideale woonsituatie dus voor een groter gezin. Nu hebben we wel alle ruimte. We kunnen hier zelfs vier kinderen kwijt als we dat zouden willen. Bij wijze van spreken dan he!

Zo zeker als we wisten dat we met z’n drieën wilden blijven, zo zeker weten we nu dat er nog een kindje bij gaat komen. Mijn verloofde heeft wel heel lang getwijfeld. Hij vond het prima zo. Vaak als ik over een tweede kindje begon hij te lachen, maakte grapjes of veranderde snel van onderwerp. Een enkele keer zei hij zelfs: “Tja, het is of een hond, of nog een kindje.”(Ik had namelijk een opvlieging dat ik een hondje wilde). Toen was de keuze voor mij ook heel makkelijk gemaakt, dan heel graag nog een kindje. Maar dan alleen als we het allebei willen.

Nu het erg goed gaat met onze eigen zaak en we in een groter huis wonen veranderde hij toch van gedachte. Maar het veranderde definitief nadat we afgelopen zondag bij een babyborrel waren geweest.

Vrienden van ons hebben net een dochter gekregen en daarom gaven zij een feestje. Toen we aankwamen stond de kersverse moeder trots naast de box waarin het kleine meisje lag te slapen. Wat een klein wonder! Dat had ik al heel lang niet meer gezien. Ik werd er gewoon hebberig van. Prachtig, ik kon niks anders dan naar het kleine meisje blijven staren.

Pablo en ik keken elkaar even aan, en toen wisten we het meteen, dit wilde wij ook nog een keer meemaken. En daar willen we niet al te lang mee wachten.

En nu ik er zo over nadenk kriebelt het heel erg. Ik kijk dan in het kamertje naast de kamer van Hayley en bedenk al waar het bedje en de commode moeten staan.

Ik zie het al helemaal voor me.