Baby nummero 2 - ja of nee?

Sinds 2015 zijn wij ouders van een super leuk pittig meisje. Alle bekende fases en sprongetjes hebben wij voor 100% mogen meemaken en hebben we haar echt geprobeerd op te voeden met veel rust, regelmaat en reinheid. Ook hebben we vaker een slapeloze nacht dan een goede nachtrust maar ooit heb ik genoeg discipline om alles te gaan doorbreken. 

Tja, je hebt z'on kind of je hebt een handige Harry. Voor ons het eerste dus. Hierdoor is mijn wereldje echt wel een stuk kleiner geworden. Wat ook mee speelde is dat wij het eerste koppel waren in onze vriendengroep die een kindje kreeg. Anyway, je hebt er alles voor over natuurlijk. Dan maar een wat minder sociaal leven.. 

Zie mij stoer tikken hier, zo stoer ben ik anders niet hoor. Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad en soms nu nog. Mijn vrienden komen amper op de koffie om over een avondje stappen nog maar te zwijgen. Ik doe niet meer mee. Klinkt lekker dramatisch he? Maar zo voelt het soms echt! Al hebben ze groot gelijk dat ze genieten van hun vrijheid. 

Nu mijn dochtertje bijna 2 jaar word (time flies) word alles weer een beetje beter qua "eigen" leven. Kan haar meer loslaten en geniet echt weer van mijn eigen dingetjes en mijn nieuwe mama-vriendinnen. Heerlijk! 

De relatie tussen mijn vent en Moi gaat ook weer wat soepeler. Na al dat slaapgebrek waren we het laatste jaar niet altijd even lief samen en ook vergaten we elkaar wat vaker. We werden geleefd en ook nog eens langs elkaar heen. Anyway, ook daar word positief aan gewerkt! 

Maar binnenkort komt er misschien wel een baby 2.0 om de hoek kijken? Begint dan alles weer opnieuw? Of gaat ons dat stukken gemakkelijker af? Soms twijfel ik me rot en weet ik niet of het wel een goed idee is. 1 ding weet ik wel zeker, ik moet er niet aan denken dat mijn dochtertje enigs kind blijft....