Baby in stuitligging.

Ondertussen zijn de maanden voorbij gevlogen, ik heb mijn werk afgerond en ben ik sinds de kerstdagen met verlof. De laatste weken waren wat pittig maar toch heb ik het volgehouden tot de 36 weken!

Tussendoor verschillende controles gehad bij de verloskundige en tot op de dag vandaag ligt onze kleine man in een onvolkomen stuitligging, de billetjes naar beneden en de voetjes omhoog. Niet de meest ideale houding om te bevallen.. 

Ergens hoopte ik al die tijd dat hij nog op tijd zou draaien maar helaas lag hij bij de controle met 35 weken nog steeds in dezelfde positie. Om die reden kreeg ik een verwijzing naar het ziekenhuis voor een versie. Hier wilde ik eerst samen met mijn partner goed over nadenken omdat er toch ook wat risico's aanvast zaten. 

Uiteindelijk hebben we toch besloten om 27 december naar de afspraak in het ziekenhuis te gaan en op dat moment te beslissen of we het wel of niet zouden doen.

Eenmaal in het ziekenhuis kregen we uitleg  van de gynaecoloog wat er ging gebeuren. Zo werd mijn bloeddruk gemeten en werd ik eerst een halfuur aan de CTG scan gelegd zodat ze goed konden monitoren hoe het met de baby ging. Vervolgens werd er een echo gemaakt om goed te kunnen kijken hoe hij precies lag en of een versie mogelijk was. De gynaecoloog gaf aan dat hij er niet ideaal voor lag maar dat ze het zeker wilde proberen.

Ik kreeg een injectie in mijn been zodat mijn baarmoeder zou ontspannen en ik geen harde buiken zou krijgen tijdens de versie. Hier zag ik erg tegenop, ik ben namelijk totaal geen naalden held! Maar ik moet zeggen dat het erg meeviel.

De gynaecoloog legde stap voor stap uit wat ze ging doen en gaf aan dat als het niet ging, ik dit gelijk moest aangeven. Ze haalde als eerste de billen uit mijn bekken en probeerde vervolgens stapje voor stapje de billen en het hoofdje te draaien. Dit was op sommige momenten best gevoellig, ik sloot mijn ogen en probeerde te concentreren op mijn ademhaling. De eerste poging lukte niet dus probeerde ze het nogmaals de andere kant op te draaien, maar ook nu lukte het niet om de baby te draaien. Doordat de hartslag wat daalde besloot de gynaecoloog om te stoppen en ik moest weer aan de CTG scan.

Zo lag ik weer een halfuur aan de scan. Ik zag dat de baby wat rustiger was dan voor de versie, ook de verpleegkundige gaf dit aan en zei dat ik beter even op mijn linkerzij kon liggen. Al na enkele minuten begon de kleine man weer druk te bewegen en dit was ook duidelijk te zien op de scan. Dit stelde me erg gerust. Wel was ik stiekem best teleurgesteld dat de versie niet gelukt was, maar er was natuurlijk een grote kans dat het niet zou lukken.

Na ongeveer een halfuur kwam de gynaecoloog weer terug met informatie over de volgende stappen. We moesten gaan nadenken over de bevalling, zou het een stuitbevalling worden of een geplande keizersnede. Dit hakte er wel in bij mij en gaf ook gelijk aan dat ik hier nu geen antwoord op wist. Dit begreep de gynaecoloog en gaf aan dat we een week later een vervolgafspraak in zouden plannen zodat we er samen nog even goed over na konden denken.

Een beetje verdoofd door de informatie liep ik samen met mijn partner het ziekenhuis weer uit. Het enige wat door mijn hoofd ging was "wat moet ik nou kiezen..?"