
Als iets wat je vertelt is niet waar blijkt te zijn.
Ik was verder in mijn tweede zwangerschap dan ik zelf dacht, toen werd mij iets vertelt wat niet waar was, en dat vondt ik erg lastig.
Na een aantal weken van misselijkheid, en het eten wat maar niet wil smaken, en me duizelig gevoelt te hebben, hebben Wouter en ik dan eindelijk onze 12 weken echo!!
Gelukkig was ik iets minder beroerd dan mijn eerste zwangerschap, Wouter en ik zitten gespannen in de wachtkamer.
Onze verloskundige vraagt ons naar binnen, en ik mag gelijk plaats nemen, opa past op Oceana dus kunnen we heerlijk van dit moment genieten.
Er wordt een klodder gel op mijn buik gedaan, en de echo kop gaat op mijn buik, hoe voel jij je? vraagt de verloskundige"Ja zeg ik misselijk maar het gaat wel"
De verloskundige knikt maar is stil aan het kijken, dan begint ze te praten. Je bent al verder dan ik dacht zegt ze, 14,5 week al.
Wouter en ik kijken elkaar verbaasd, aan ja zegt Wouter blij, het boontje ziet er al groot uit.
"De verloskundige lacht" ik kijk naar het scherm het ziet er mooi uit, onze tweede kleine wondertje wat mooi!!!
Vervolgens zegt de verloskundige wat denk jij dat het is? Nou zeg ik mijn zwangerschap is vrij het zelfde als mijn eerste, ik weet zeker dat dit een dochter is.
Nee zegt de verloskundige, ik kan je vertellen dat dit een jongetje is, "MEEN JE DIT NU?" Zeg ik iets te blij!
Wouter kijkt me aan zie je wel, ik wist het dit keer zat ik goed. "zegt Wouter zelf voldaan"
Owww... wat erg, maar vanaf jongs af aan heb ik altijd gedroomt over een zoontje, dit maakt mijn dochter niet minder, maar ik heb altijd de stille verlangen naar een gezonde zoontje gehad.
We verlaten beide erg blij de verloskundige praktijk, we lichten de familie in die we nog hebben.
Ik zit op een wolk wat ben ik blij ik had dit nooit kunnen dromen, als het een meisje was, was ik net zo blij, maar ik dacht ook dat ik een meisje kreeg.
Wat leuk een koningskoppel dan is onze familie compleet zegt Wouter tevreden.
Ik bestel online een super stoer pakje, dit wordt het geboorte pakje van onze zoontje!!
en een mooie stoere jongens fopspeen en slofjes,
Ook bestel ik een mooie super grote grijze nijntje knuffel, mijn geluk kan niet meer op.
Oceana zit nu ook graag aan mijn buik, want ze voelt soms iets zo lief!
Wouter is druk bezig met het kamertje van onze zoon, Oceana's kamer is echt een meisjes kamer dus dit wordt een echt een jongens kamer.
Bij de 19 weken komen we verrast thuis, Diana heeft een baby shower voor ons gepland, net als dat ze dat bij onze eerste baby deed,
Maar nu is alles blauw I.p.v roze, en wat is het gezellig, heerlijk om dit moment met mijn vrienden en een deel familie te kunnen delen.
In de avond brainstormen Wouter en ik over een jongensnaam, het is een strijdt tussen Björn en Owen,
Uiteindelijk besluiten wij dat het Björn wordt, de naam hebben we van de serie Vikings, Björn Ironside is de zoon van de legendarisch Ragnar lothbrok zijn eerste zoon.
En tevens ook onze eerste zoon.
Met de 20 weken echo worden we naar binnen geroepen, ik ga liggen. En we praten over Oceana, en mijn eerste zwangerschap enzovoort.
Na een tijdje zegt de echoscopiste dat alles er goed uit ziet, en of we nog willen weten wat het geslacht is, eigenlijk weten we het al maar een bevestiging is fijn.
Het is een meisje zegt ze.....
Nee zeg ik, er is mij vertelt door mijn verloskundige dat dit een zoon is....
Ze legt de echo uit, en laat alles duidelijk zien, ja het is een dochter...
Blij maar verslagen gaan we de echo kamer uit, zodra we in de auto zitten begin ik te huilen, mijn gevoel zat goed het is een meisje.
(Ter uitleg het is niet erg dat ze een meisje is, als mij dat meteen werd verteld vondt ik het net zo leuk, toen het een zoon bleek te zijn heb ik me erop ingestelt en nu bleek het toch niet zo te zijn, natuurlijk is gezondheid het belangrijkste)
Als we thuis zijn, begint Wouter gelijk de kamer aan te passen ik vindt dit erg lastig,
Hij doet dat voor mij omdat hij weet dat ik er anders misschien in blijf hangen, het beste is om het gelijk aan te pakken zegt Wouter, en daar heeft hij gelijk in.
"Ik pak het geboorte setje die ik voor mijn zoontje gekocht heb"
Voor dat ik het weet begin ik weer te huilen, vreselijk alle spullen die ik voor een zoontje heb, ik kan er niks meer mee....
Dan overheest er een diep schuld gevoel, ik hoop niet dat mijn dochtertje in mijn buik dit merkt, ik wrijf over mijn buik, je bent gewoon welkom hoor kleine meid. Terwijl ik mijn tranen droog zeg ik dit.
Wouter is gelukkig zo lief om de babykamer meubels om te ruilen.
Een vriendin van mij heeft net te horen gekregen dat ze een zoontje krijgt, met pijn in mijn hart geef ik haar de kleertjes die voor Björn bedoelt waren, ik gun het haar, toch ben ik jaloers ergens maar dat heeft tijd nodig.
Wouter doet de overige dingen van Björn in een vuilniszak, en bergt het op zolder op ergens waar ik nooit kijk.
Zodra ik er aan toe ben ging ik iedereen inlichten, dat mijn zoontje een dochtertje is, dit vondt ik zo moeilijk.
Als Wouter en ik dan ergens liepen en ik zag een moeder met haar zoontje, liep ik het liefst weg. ja ik was jaloers en ik ben niet bang om dat te zeggen.
Wouter probeert me op te vrolijke, met misschien kunnen we ooit een 3e baby krijgen voor jou, dan krijg je misschien alsnog een zoontje.
"Ik schud me hoofd" ik weet dat je altijd twee kinderen wilde zeg ik tegen Wouter, het is goed zo.
Ik weet toch als ik ooit een 3e keer zwanger raak dat ik ga hopen op een zoon
Bij deze neem ik afscheid van het idee dat ik ooit moeder zal worden van een zoon.
Het heeft eventjes geduurd maar ik ben erover heen.
Maar ik moet jullie eerlijk zeggen ik zou niet meer zonder ze kunnen, mijn lieve meiden. En ik ben blij met wat mij gegeven is.
Anoniem
Hoi, Uit een gezin 3 meiden en veel nichtjes, hoop ik dan ook wanhopig op een zoontje. Vroeger heb ik voor m'n zusjes gezorgd omdat m'n ouders geen tijd maakten en vooral bezig waren met hun bedrijf. Uit de echo van 17 weken zagen we overduidelijk een meisje. Ook ik moest huilen maar deed maar net uit blijschap.... had daarna hele dubbele gevoelens .ik kan ze helaas niet ontkennen. Elke dag zoek ik op sites waar gynaecologen het mis hebben en het verkeerde geslacht melden. In de hoop dat het mij ook over komt. Hoor het namelijk dat er bij een meisje weleens een piemeltje erbij gaat groeien omdat het nog in ontwikkeling is. haha Over paar weken de 20 echo....
Anoniem
Hier ook een verkeerde geslachtsbepaling en dus na zo'n vijf weken denken dat je (nog) een jongen krijgt, erachter komen dat het een meid is. Manlief lachte erom maar ik had het er ook moeilijk mee. Naam was al gekozen en ik had die weken al een beeld gevormd van hoe ons leven eruit zou zien. Ik was erg in de war na het nieuws, kon er een nacht niet van slapen en heb nog weken lang "hij" gezegd uit gewoonte. Kortom, ik begrijp wel wat je voelde. En we zijn echt niet gek!
Denise85
Ik kan me jou gevoel wel voorstellen, ik had het enkel andersom en net wat anders. Ik was na mijn 1e dochter zwanger van een zoontje maar hij was erg ziek en had geen kans op overleven buiten mijn veilige buik en hij is daardoor eerder geboren en overleden. Paar maanden later bleek ik zwanger te zijn en toen zei de gynaecoloog dat we een zoontje kregen... Ik was lamgeslagen want ik had net een zoontje verloren en nu weer zwanger van een zoontje? Dood eng vond ik het en ook heel moeilijk maar aan de andere kant natuurlijk ook echt wel ontzettend blij want dit jongetje was wel helemaal gezond en wel. Toen kwam ook de 20 weken echo en toen was het overduidelijk een meisje!!! Ene kant voelde ik toch wel opluchting want ik denk dat ik bij een zoontje wellicht mij steeds ging afvragen of Pepijn* ook zo zou zijn, op zijn broertje zou hebben geleken etc... Nu kregen we een kern gezonde dochter en inmiddels is ze 6 jaar. Niet dat ik niet blij was met een gezond zoontje, natuurlijk was ik daar net zo blij mee!!! Ik herken het gevoel wel zoals je het omschrijft hoewel de situatie anders was maar denk dat het gevoel een beetje op het zelfde neer kan komen.
Chiara
Ik ken het zelf niet, maar het is je goed recht om toch teleurgesteld te zijn. Vóóral omdat je er inmiddels vanuit ging dat het een jongetje zou worden, dat is toch wel gigantisch omschakelen qua gevoel en emoties. Dat maakt je dochtertje niet minder geliefd. Hopelijk kun je het een plek geven.