Als het even moeilijk is

Wat leefde ik (nou niet alleen ik,maar wij) toe naar onze terugplaatsing! Ook al waren de voorbereidingen soms wat zwaar, des te blijer was ik dat alles zover was voor de terugplaatsing.

Wat was ik af en toe zwaar opstandig van de hormonen, maar ach, dat heb je er voor over!

Juist op het moment dat je denkt, nu kan er niets meer misgaan, zou het dit keer dan lukken? Mogen wij ook eens geluk hebben? 

Met nog een halfuurtje te gaan voordat we weg zouden gaan, ging mijn telefoon. 

Ik zag het nummer, en wist eigenlijk al dit is niet goed! Maar toch, je houdt stille hoop... Het was het AMC. " goedemiddag mevrouw,spreek ik met Mevr k? Mag ik ter controle uw geboortedatum?" Gevolgd door: " ik heb helaas niet zulk goed nieuws voor u, de cryo is niet goed.ontdooid, de terugplaatsing kan niet doorgaan. En toen, was ik heel even stil,gevolgd door een vloek en toen sorry. De hele lieve mevrouw aan de telefoon zei dat geeft niet. Toen kwamen de tranen, de mevrouw vroeg heel lief of ze wat voor me kon doen. Ik antwoordde met: " ik zou niet weten wat". Ze vroeg bent u alleen? Ja antwoordde ik maar mijn vriend komt zo thuis. We hingen op en ze wenste me veel sterkte.

Mijn vriend kwam thuis, we deelden samen ons verdriet en we knuffelden elkaar. Hij was zo lief! We hebben wat gepraat en ik heb gezegd dat hij wel weer kon werken, ik vond het niet nodig dat hij bleef om mijn hand vast te houden.

Ik wil tenslotte sterk zijn, verdriet mag er even zijn, maar daarna moet ik weer verder. Het leven gaat verder.

Ik ben familie.en vrienden op de hoogte gaan stellen dat de terugplaatsing niet doorging, ze wensten ons sterkte en lieten weten dat ze aan ons dachten. Lief!

De volgende dag kregen we een bloemetje met een lief kaartje van mijn ouders, een lief kaartje van een vriendin. Toen kwamen weer de tranen, het blijft moeilijk. Maar nee, hup tranen weg, ik wil sterk zijn! Hup ik moet door!

Vandaag bezocht ik een zwangere vriendin, wat is ze Mooi! Maar ow wat is het dan ook weet Moeilijk! Want wat wil ik dat toch ook graag, en waarom.zit alles tegen bij ons? Het is zo gewenst en zo welkom!

Mooi om de kinderwagen te zien en alle lieve mooie babyspulletjes, maar wat wil ik dat ook graag! Toch wel stiekem jaloers,moeilijk dat wil ik niet!

Toch weer een moeilijke dag, even sterk zijn lukte in de.loop van de avond niet meer. Daar kwamen de tranen, het verdriet. Weer niet gelukt, zo naar toe geleefd. Even sterk zijn lukt even niet! Maar toch, het lucht ook wel op.

Maar het is moeilijk, het blijft moeilijk. Ik,wij, hebben er alles voor over! Maar je vraagt je af, wat als? Wat als het nou niet lukt,nooit lukt? Wr hebben nu geen cryo's meer in de vriezer.

Dat betekent dat alles weer overnieuw moet, weer die vreselijke punctie, die ondanks de pijnstilling enorm pijnlijk was! Zouden er dan meer bevruchte eicellen komen? Zouden we dan? En dan? Weer de hoop, weer de spanning. Echt ik wil niet klagen, maar soms is het even zwaar. Ja soms, soms is het moeilijk. 

En ik wil zo graag sterk zijn,maar wat als dat even niet lukt?