Als een zeekoe op het droge

Bram is al naar zijn werk en ik sta onder de douche. Het is vandaag weer een super hete zomer dag. Het is nog vroeg en in huis is het nu al 27 graden. Dat belooft wat voor de rest van de dag. Ik kijk vol bewondering naar mijn lichaam. Elke dag bekijk ik mezelf even goed en elke dag zie ik duidelijke veranderingen. Mijn buik begon al vrij snel in de zwangerschap te groeien maar nu krijgt het ook wel echt een mooie ronde zwangere vorm. En elke dag ziet die zelfde buik er totaal anders uit. Het is zo bizar hoe een lichaam zich precies weet aan te passen aan het leven dat binnenin groeit. Ik zet de douche steeds een stukje kouder. Heerlijk vind ik dat met dit warme weer! Even flink afkoelen voor ik weer de warmte in moet. 

Bij het aantrekken van mijn korte broek schrik ik me dood! Dit oerwoud kan echt niet meer! Er zijn nu twee mogelijkheden. Of ik ga voor de makkelijke oplossing, namelijk een veel te warme lange broek. Of ik ga de uitdaging met het oerwoud aan en zet het kapmes erin. Ik ga voor optie twee. Ik kleed me weer uit en ga weer onder de douche staan. Nu besef ik ook waarom ik het scheren van mijn benen zo lang heb uitgesteld. Ik kom er met geen mogelijkheid meer bij. Ik ben nog niet extreem dik en toch zit die buik al behoorlijk in de weg. Zodra ik voor over buk voel ik de baby gewoon liggen. Ik krijg een rotschop alsof hij wil zeggen dat hij het er niet mee eens is. Ik probeer mijn been tegen de muur aan te zetten maar ik krijg hem niet hoog genoeg. Ik breng mezelf in de meest onmogelijke posities maar niks lijkt te helpen. Van dat koude water merk ik ook niks meer want het zweet breekt me uit. Jeetje dit is een work-out op zich! 

Na 10 minuten stoeien met mijn eigen lichaam ben ik kapot en mijn benen zijn nog net zo harig als daarvoor. Ik ben niet van plan om het op te geven. Die benen zijn straks glad, hoe dan ook! Ik denk even rustig na terwijl mijn lichaam weer langzaam afkoelt door het koude water. Ik heb het! Ik ga dit zittend doen! Ik laat me zakken op de vloer en daar zit ik dan. Wat is dit een briljant plan! Ik kan er met gemak bij en ik zie het oerwoud van mijn benen verdwijnen. In mijn enthousiasme scheer ik er nog een stukje enkel af maar dat mag de pret niet drukken. Het is gelukt! Woehoe! 

Maar dan komt het besef dat ik hier als zwangere zeekoe zit op een gladde natte vloer. Ik kijk een beetje wanhopig om me heen maar er is niks om me aan vast te houden. Mijn balans is sinds mijn zwangerschap niet al te best meer dus ik besef me maar al te goed dat dit een hele uitdaging wordt.  Ooh wat ben ik dankbaar dat Bram er niet is want als hij dit zou zien zou ik het de rest van mijn leven aan moeten horen. Aan de andere kant... als Bram er zou zijn kon hij me gewoon even helpen en was er niks aan de hand. Ik blijf nog even zitten tot ik het te koud krijg van het koude water. Dan probeer ik op te staan. Uiteindelijk na de zoveelste poging lukt het me. Ik ga op mijn knieeen zitten en kom daarna langzaam omhoog. Ik zet de douche uit, droog me af en kleed me aan. Dood moe van het hele avontuur laat ik me op de bank neerploffen. Daar zit ik dan, met mijn mooie gladde benen. Het was een briljant plan, maar misschien wel eentje waar ik beter over na had moeten denken! 

(Klik hier voor het vervolg)