9 jaar geleden
als een tweede niet zomaar lukt
Wat als een tweede niet zomaar lukt? En iedereen om je heen zwanger wordt en/of bevalt? Dat is pittig. Maar wij gaan er voor.
Al een paar jaar zouden we graag een tweede willen. En na twee miskramen is het nog niet gelukt. Beide miskramen waren vroeg in de zwangerschap. In de periode dat je er nog rekening mee houd, maar er toch wel heel verdrietig van bent. En toch bleef het gevoel knagen.
Het gevoel van nog niet compleet zijn, nog een kindje willen, nog meer onze liefde willen delen.
Dus uiteindelijk de stap genomen richting het ziekenhuis. Alle onderzoeken mogen doorlopen om te kijken of er ook maar iets aan de hand is.
Van simpel bloedonderzoek, tot de baarmoederfoto (geen aanrader!). Maar gelukkig niks aan de hand. Nou ja gelukkig, en toch niet..Ik bedoel het was ook wel makkelijk geweest als er wel een reden zijn. Een simpele oplossing en weer door... Maar nee geen probleem...
We mochten starten met de iui. Dus hormonen spuiten en inseminatie..Dan wordt het krijgen van een kindje plots een technisch verhaal. Van tijden van prikken en timing en onthouding etc. En dat doen we met liefde. Maar het is wel even wennen.
En dan heeft manlief de griep. Iets waar je normaal niet bij stil staat, maar ons nu 2 wachtmaanden opleverde. Ook geen probleem.
In januari hadden we 3 vriendinnen die binnen 28 uur van elkaar gingen bevallen. Van de zomer was het wel even slikken hoor. Dat geef ik eerlijk toe. Toen ze alle 3 op dezelfde avond vertelden dat ze zwanger waren. Vooral omdat wij ook zo graag mee wilden doen. Maar dit nieuws was geweldig. Er zijn 3 fantastische leuke jongens bij! Hoe mooi. En hun geluk heeft niets te maken met ons verdriet en ons verlangen. Ja het is hetzelfde onderwerp maar daar houd het ook op. Zij hebben iets moois en daar kan ik gewoon heel blij om zijn! En ook enorm van genieten. Zo'n klein hummeltje op mijn arm houden en zien hou de ouders blij en trots zijn! Echt speciaal...
Nu zitten we in onze 3e ronde van iui. Vandaag de laatste injectie gezet. (een pijnlijke...maar denk aan het einddoel..) en maandag de inseminatie. Weer een spannende ronde. Zouden wij nu gelukkig mogen worden met een tweede kindje?
