Als de zwangerschap niet leuk is

Zwanger zijn, het mooiste en fijnste gevoel, wordt er gezegd. Maar nee, die roze wolk van zwanger zijn is voor mij alles behalve roze geweest. Sterker nog, na 5 jaar loop ik nog steeds met klachten. 

De eerste zwangerschap, we hadden er veel zin in, gestopt met de pil en bedacht we zien wel wat er gaat gebeuren. Tot onze grote verbazing was het in de 1e ronde al raak. Enorm blij natuurlijk! Na 8 weken kwam er bruut een einde aan die mooie tijd, ik kreeg heel veel pijn. Via de huisarts naar de gynaecoloog waar een buitenbaarmoederlijke zwangerschap werd vastgesteld.  Na de operatie een aantal weken bloedprikken zijn we er weer voor gegaan. Wederom met het groote geluk in ronde 2 zwanger te mogen zijn. Deze keer was ons kindje goed genesteld.  Ondanks alle vreugde bleef ik ook momenten van somerheid houden, schuldgevoelens. Als de vorige zwangerschap wel goed was had ik dit kindje niet gehad, en nog veel meer van deze sombere gedachten. Na 12 weken zwangerschap kreeg ik ook erg veel last van mijn rug. Meteen naar de fysio gegaan. bekkeninstabiliteide weken volgde ik werd somberder en mijn lijf wilde niet mee. 

Vanaf week 20 kon ik amper lopen, maar de werkdruk was nog steeds enorm, collega's konden dit maar niet bevatten. Dus wat doe ik, ik ga door. Door totdat ik depressief was. Depressief al tijdens de zwangerschap.  Tja en dat kan de buitenwereld dan weer niet bevatten, depressief .... dit is de mooiste tijd van je leven geniet er lekker van.... 

Voor nu even genoeg, ik zal snel meer gaan schrijven! En natuurlijk vertellen hoe sterk ik mijzelf nu voel! Op dat ene wensje na.... nog een babytje erbij voor ons gezin.