Als de zwangerschap even anders loopt

Maandag 24 augustus 19:15 werden we bij onze verloskundige verwacht voor een termijn echo. Ik vond het erg spannend in de aanloop naar maandag.  De ervaring van de vorige zwangerschap,  die in een miskraam eindigde,  houdt mij gedurig nog erg bezig. Dat zit hem met name in een gebrek aan vertrouwen. Bang dat het weer mis gaat. 

Maar de echo liet ons een energiek kindje zien en we hoorden een prachtig kloppend hartje. Janken!! Ik dan,  mijn vriend is daar niet zo van. :-)

De termijn werd vastgesteld, 16 maart 2021, waarna er een afspraak voor de seo wordt gemaakt. 

Vrolijk gaan we naar huis en treffen mijn schoonouders op de bank,  de oudsten liggen er net op. Na een kop koffie kijken wij samen nog een aflevering van een serie en gaan lekker op tijd naar bed. 

De volgende ochtend breng ik de kinderen naar de oppas en bso en ga naar mijn werk. 2 uur met 3 kader staan als eerste op mijn rooster. Ik vertel bij mijn introductie dat de foto van onze kinderen niet compleet is omdat ik zwanger ben. Na leuke reacties trappen we het nieuwe schooljaar af. Ik til een torso en drink 2 koppen thee. Niet wetende wat voor ellende die combinatie gaat geven. 10 minuten voor het einde van de les voel ik mij niet lekker. Ik heb steken in mijn buik,  ik word misselijk en wat duizelig. Ik bedenk mij dat ik toch iets rustiger aan moet doen ook al ben ik nog maar 11 weken zwanger. Ik laat een leerling de torso opruimen en maak het bord, het bureau,  de computer en de deurklink schoon. Ineens voel ik iets vochtigs in mijn ondergoed lopen. Gelukkig is de les voorbij,  gauw naar de wc. Op dat moment denk ik nog urine te verliezen. Ik loop naar de wc en ontdek dat het bloed is,  veel bloed! Ik schrik me rot! Gelukkig heb ik een tussenuur en kan ik naar huis voor schone kleding. Ik loop naar de roostermaker en vertel hem dat ik naar huis ga en bloed verlies dus dat ik de verloskundige ga bellen en niet zeker weet of ik op tijd terug ben voor het 4e uur. 

Ik stuur mijn vriend een appje om te vertellen wat er is gebeurd en ook hij zegt vk bellen. Ik drentel nog wat op de administratie rond,  ik moet mijn verhaal nog even kwijt en rijd naar huis. Onderweg bel ik mijn beste vriendin. In de volle overtuiging dat we ons dartele kindje van gisteren kwijt zijn. Mijn vriendin vraagt of er iemand met me mee gaat zodat ik niet alleen naar huis ga.  Ik bel mijn schoonvader en gelukkig wil  hij mee. We zitten nog maar net bij de vk en dan mag ik naar binnen en bij uitzondering mag mijn schoonvader mee. Ik bel mijn vriend zodat hij mee kan luisteren.. Dan komt het moment dat het echo apparaat op mijn buik wordt gezet. En ik zie ons kindje vrijwel meteen stil onderin liggen, voor 1 seconde want daarna dartelt het vrolijk rond met een stevige hartslag. JANKEN! Opluchting bij mijn vriend en schoonvader! Mijn blaas moet voor de 3e keer in een uur geleegd worden omdat het de echo verstoord. Wat blijkt: de moederkoek ligt voor de uitgang.  Door druk vanuit de blaas of bijvoorbeeld zwaar tillen kan er een bloeding ontstaan. De bloeding kan heftig zijn maar hoeft geen gevolgen voor het kindje te hebben. Nu zit ik 2 weken in de ziektewet met absolute rust. Ik moet mij gedragen als een hoog zwangere vrouw en mag beslist niet tillen.

31 augustus. 

Na 1,5 dag is het bloeden gestopt. Alleen heb ik nog harde buiken. Wat ik bijzonder vind met 11 weken op de teller. Gelukkig nemen de harde buiken af en kan ik weer een poosje staan zonder er 1 te krijgen. Volgende week maandag kunnen we bij de vk terecht voor een controle echo. Gelukkig kan mijn vriend dan mee. 

Hoe het nu verder gaat? Ik heb geen idee. Online kan ik weinig ervaringen vinden. Dus heb jij iets soortgelijks mee gemaakt aan het begin van de zwangerschap dan ben ik benieuwd hoe je zwangerschap verder is verlopen en of je vaginaal mocht bevallen.