''Alle vrouwen hebben wel eens buikpijn''

Op mijn 14e maakte ik mijn eerste cyclus door. Dit ging gepaard met extreme krampen. Natuurlijk wist ik toen nog niet wat daar de achterliggende reden voor was. Iedereen ervaart immers ongemakken tijdens de cyclus, dus het zal er wel bij horen. Hoe ouder ik werd, des te meer last kreeg ik ervan tot op het punt dat het met pijnstillers niet meer controleerbaar was. Als advies van de huisarts kreeg ik te horen dat ik het best Ibunprofen en Paracetamols met elkaar kon afwisselen omdat die elkaars werking versterken en de woorden dat ik ermee moest leren leven.

Gelukkig was er op internet al veel te vinden over abnormale pijn rondom de cylcus en heb ik mijzelf door de jaren heen via zelf-educatie wijzer gemaakt op dit vlak. Hierdoor wist ik vrijwel zeker wat er aan de hand was: Endometriose. Endometriose is een chronische ziekte waarbij het weefsel dat normaal de binnenkant van de baarmoeder bekleedt (endometrium), groeit op plaatsen buiten de baarmoeder. Endometriose kan pijn tijdens de menstruatie veroorzaken en chronische pijn onder in de buik. Ook kunnen problemen met de vruchtbaarheid ontstaan. Ook zijn er veel vrouwen met Endometriose die geen klachten hebben.

Ik ben de pil zolang mogelijk gaan doorslikken. Daardoor hoefde ik veel minder vaak een cyclus door te maken waardoor ik geen last had van de daarbij behorende pijnklachten. Op die manier kon ik mijn leven blijven leiden zoals ik dat wilde.

Rond mijn 25e begon ik te merken dat de buikklachten die normaliter alleen cyclus gerelateerd waren, ook daarbuiten aanhielden. Daarnaast had ik het gevoel alsof ik blaasontsteking had. Toen ik hiermee opnieuw naar de huisarts ging (en vervolgens blaasontsteking werd uitgesloten) werd ik doorverwezen naar ons streekziekenhuis voor een buikecho. Op deze buikecho was een 'Dermoïdcyste' te zien op mijn rechtereierstok. Aan de hand van die buikecho werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog in het streekziekenhuis waar ik verder zou worden onderzocht.

Deze gynaecoloog gaf aan dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, want ''alle vrouwen hebben wel eens buikpijn'' en de Dermoïdcyste die er zat, zou niet verantwoordelijk kunnen zijn voor de pijnklachten vertelde hij. Ik heb vervolgens aangegeven dat ik zelf een sterk vermoeden van Endometriose heb. Hier werd door de gynaecoloog laconiek, bijna lacherig, op gereageerd. Toen ik hierop door bleef gaan, gaf hij aan dat hij wel een laparoscopie (kijkoperatie) in de buik wilde uitvoeren, voor mijn eigen geruststelling. Ik voelde mij niet serieus genomen en besloot hierom om dit traject elders voort te zetten door een second opinion aan te vragen bij een gespecialiseerd ziekenhuis.

Enkele weken later werd ik opgeroepen. Vanaf de eerste afspraak werd ik daadwerkelijk gehoord én serieus genomen. Daarnaast werden er onderzoeken uitgevoerd. Deze gynaecoloog kwam onder andere tot de conclusie dat de Dermoïdcyste géén Dermoïdcyste bleek te zijn maar een Endometrioom. Een Endometrioom is een cyste in de eierstok die gevuld is met oud bloed. Dit wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van baarmoederslijmvlies in de eierstokken. Ze begreep de verwarring van de gynaecoloog uit het streekziekenhuis wel, want op beeld (echo) schijnt dit op elkaar te lijken.

Ik was 'blij' dat mijn klachten werden erkend. Tegelijkertijd ook ongerust voor wat dit verder zou brengen. Er werden mij gelijk allerlei vragen gesteld zoals of ik een kinderwens had en op wat voor termijn. Bij Endometriose kan vruchtbaarheid namelijk een probleem zijn en het advies is dan ook om niet al te lang te wachten. Dit gaf ons de nodige stof tot nadenken want hier had ik zelf nog niet bewust over nagedacht.

Er werd voor mij een afspraak gemaakt met de Endometriose fertiliteitsspecialist van het ziekenhuis. Deze zou samen met ons gaan bespreken hoe Endometriose behandeld en gemonitord kan worden en wat Endometriose inhoud voor de fertiliteit. Op deze afspraak zouden wij vanaf dat moment 4 maand moeten wachten.Deze afspraak is er tot op de dag van vandaag niet gekomen want de afspraak is met enkele maanden uitgesteld; zo'n 9 maanden ;)

Hoewel ik in mijn achterhoofd vreesde voor een toekomstig ziekenhuistraject, bleek enkele weken na mijn bezoek aan het ziekenhuis zich een klein wonder voltrokken te hebben in mijn buik ♥