Afvallen, voedingsschema's, fietsen en vakantie

Na mijn laatste blogbericht ben ik flink aan de slag gegaan met positief denken. Maar behalve dat heb ik ook besloten mijn levensstijl te veranderen. 

Ik ben mijn hele leven al te flink, mijn gewicht is nooit in het groen gekomen en elke afspraak in het ziekenhuis kreeg ik te horen dat er toch echt wat af moest. Nee, ik stel me niet aan, zo ging het echt. Wat ik wel deed was mijn verdriet over het feit dat het nooit goed genoeg was weg eten. Toen ik 16 was fietste ik elke dag naar school en mijn bijbaantje, sportte ik 2 tot 3 keer in de week en at ik weinig tot niets (ontbijt en lunch meestal niet en dan 's avonds een normale maaltijd). Maar afvallen en een goed gewicht bereiken, dat lukte niet. Dus ben ik maar weer meer gaan eten, met alle gevolgen van dien.

Drie weken terug ging ik op de weegschaal staan. De cijfertjes spelde 96 kg. Ik schrok niet, sinds ik in april gestopt ben met de pil ben ik NOG meer aangekomen (ik woog daarvoor 90 kg). Maar er moest wel een knop om. Want, stel je voor ik ben dadelijk zwanger. Dit is geen gezond gewicht en samen met mijn suiker, is het absoluut niet gezond voor een eventueel kindje te dragen. Let wel, ik zeg niet dat mensen die flink zijn geen gezonde kinderen krijgen, juist niet. Ik denk dat mensen met overgewicht minstens zo goed, als niet beter op hun eten gaan letten tijdens hun zwangerschap. Want ineens is daar een doel. Iets wat vele zwaarlijvige dames missen als ze beginnen aan een afvalrace. Maar goed. Ik voelde mij er niet meer prettig bij. Dus we gaan er voor vechten. Dacht ik.

Met mijn 1.69 m sta ik qua bmi op de obesitas categorie. Ook niet echt een shock. 's Ochtends als ik in de spiegel kijk, met of zonder kleren aan, zie ik een flinke (ik zou mezelf dik noemen) dame, die eigenlijk het liefste terug in bed kruipt omdat ze zich schaamt voor wat ze ziet. Maar hop, er is werk en gezelligheid, dus masker op en verder. Maar dat masker op betekende ook eten wat ik kon en het liefst al het lekkers niet afslaan, dat was namelijk niet gezellig. En mijn suiker, die lijdt daar ook onder natuurlijk. Geen wonder dat ik mijn suikers niet geregeld krijg.

Maar nu, ik ben al drie weken naar mijn werk aan het fietsen (4 dagen in de week, 1 dag ga ik met de auto omdat ik kapot moe ben). Ik moet een half uur heen (grotendeels recht of berg af) en drie kwartier terug (alleen maar berg op) fietsen. Dus dat is minimaal een half uur beweging per dag. Verder heb ik een voedingsschema. Dit met name om mijn suikerwaardes te reguleren. Deze ziet er als volgt uit:

ONTBIJT

2 (fijn)volkorenboterhammen, 1 met zoetigheid en 1 met vleeswaren of kaas met een glas (150 ml) melk erbij OF 40 gram cornflakes met 200 ml melk

TUSSENDOOR

1 stuks fruit

LUNCH

2 (fijn)volkorenboterhammen met rauwkost en vleeswaren/kaas + 150 ml magere yoghurt OF 200 ml magere yoghurt met 20 gr muesli/cornflakes + 1 stuks fruit

TUSSENDOOR

1 stuks fruit OF melk 250 ml OF 1 liga evergreen

AVONDETEN

3 kleine aardappels (150 gr) of variatie met een ruime portie groente en 1 portie mager vlees of (vette) vis + 1 schaaltje mager melkproduct zonder toegevoegde suikers (150 gr)

IN DE LOOP VAN DE AVOND

1 portie fruit OF 1 handje noten met 250 ml melk OF 1 (fijn) volkorenboterham met kaas/vleeswaren

Niet echt wat je noemt weinig, maar aangezien ik altijd meer heb gegeten dan dit, is het pittig. Vooral naast het fietsen.

MAAR HET HIELP. Vrijdagochtend 9 september was ik 93,5 kg. Dus ik viel, langzaam maar zeker, af. En nog beter, mijn energieniveau steeg langzaam (al gooide mijn suiker wel roet in het eten, daardoor was ik sommige momenten weer oververmoeid, ben een dag zelfs kort in slaap gevallen op mijn werk in de pauze... niet goed natuurlijk). Maar het ging goed.

En toen was er die verjaardag. Mijn schoonzusje, die echt amazing is en net als mij probeert zwanger te raken, was jarig. En dat betekend taart en ander lekkers. Dus gister heb ik een zelfgemaakt gebakje van mijn schoonzusje gehad (iets met bladerdeeg, roomkaas, aarbei en suiker) en een gevulde donut gegeten. 

Vanochtend op de weegschaal woog ik 1 kg zwaarder (94,4 kg). En ik heb nu een week vakantie, waarin ik en mijn vriend hebben besloten toch een beetje te willen genieten. Maar ik denk dat dat helaas niet gaat. Ik kan niet alles wat ik de afgelopen drie weken heb gedaan weer weggooien toch? 

Maar het komt goed. Alles komt altijd goed. Ik ga een balans vinden tussen genieten (sowieso gaan we al twee avonden uit eten... dus dat is wel een dingetje) en afvallen. Want het is de levensstijl die nu om moet en mijn gedachten die niet meer mogen opgeven. Want: wanneer je met een andere bril kijkt, kan je toekomst er ineens heel anders uit zien (misschien wel met een wondertje van mezelf, wat natuurlijk het uiteindelijke doel is van alles wat ik aan het doen ben).