Afscheid van ons zoontje

Het is de eerste maal dat ik dit kan neerschrijven sinds het overlijden van ons 2e zoontje op een zwangerschapsduur van 14 weken. In oktober beviel ik van onze 2e zoon, dit nu ongeveer 3 maanden geleden. Achteraf bleek hij heel wat medische aandoeningen te hebben.  Het huis voelt kil en leeg, compleet overdonderd door het verlies van jou. Jouw grote broer brengt leven in de brouwerij maar toch zal die ene stoel aan tafel leeg blijven. Ik ging nu hoogzwanger geweest, ik zou mezelf al klagend en mopperend in de zetel neerploffen en zeggen kom maar gauw kleintje. Wat had ik dit zo graag kunnen zeggen. Na het verlies in oktober zat ik in een diepe put, ik maakte lange wandelingen met mijn oudste kindje. Genietend van de natuur en van mijn gezin. Week per week voelde ik me opnieuw sterker voelen en kroop ik uit het diepe dal. Het ging opnieuw goed met ons gezien de omstandigheden waardoor we klaar waren voor een volgende zwangerschap. 2 weken geleden waren we in euforie ik was opnieuw zwanger. Toch sloeg de paniek toe wat als dit opnieuw verkeerd afloopt? Helaas is dit ook gebeurd en werd een vroeg miskraam vastgesteld. De diepe put is terug in zicht, er is sprake van depressie. Ook heerst er binnen het gezin een grote spanning waardoor we besloten hebben om in relatietherapie te gaan. Ik volg nu runningtherapie om opnieuw energie te krijgen. Want vaak ben ik zo futloos dat ik de hele dag in de zetel lig. Het is voor  mij een goede zaak dit neer te kunnen schrijven, het lucht op, denkend aan mijn 2 sterrenkindjes die nu dicht bij mij zijn. 

Liefs ⭐️⭐️