A (baby)bumpy road.

18 december 2019, manlief naar de kapper, ik thuis met een positieve zwangerschapstest. Wat kan wachten dan lang duren.. Het was weer een 'ik plas wel en hij is toch negatief' test. Maar niets was minder waar. Twee paarse strepen staarde mij aan en ik hen. Zelfs de bijsluiter nog maar even geraadpleegd want stel je voor dat je eigen gedachte je voor de gek houdt.. nogmaals, niets was minder waar. En dan komen de waterlanders en lijkt elke seconde uren te duren. 

18:30, eindelijk komt mijn man thuis. Ik vraag hem om even te gaan zitten en ondertussen vraag ik mij af of hij ziet dat ik net de ogen uit mijn kop gejankt heb. Gut, en dan moeten we zometeen ook nog naar een verjaardag waar de hele schoonfamilie aanwezig zal zijn.. Hij vraagt wat er is, of ik weer kleding besteld heb (mannen...) en of ik niet zo mysterieus wil doen. 'Ga nou maar zitten' zeg ik. Ik tover een door klamme handen bezwete test onder het kussen vandaan en zeg: 'je wordt papa' . De reactie waar iedere vrouw op hoopt.. tranen van geluk. Hij is zo blij, zo trots. 

Voor de derde keer die avond doe ik mijn make-up opnieuw. We moeten de deur uit. Gezellig, misselijk van de zenuwen (nog wel van de zenuwen..) zitten we daar dan. Onze giechel in te houden, ervoor te zorgen dat we niet opvallen. 'Koffie?' 'Nee, doe maar thee'.. 'Oh, thee?'.. Je gedachten gaan alle kanten op, zo raar, maar zo gelukkig. 

19 december, een belletje naar de plaatselijke verloskundige praktijk. 'Wanneer is je laatste menstruatie geweest?' Poeh.. even denken.. in de onderhalfjaar dat ik gestopt ben met de pil ben ik misschien drie keer ongesteld geweest. 'Augustus', zeg ik. Er toch vanuit gaande dat ik nu vier of vijf weken zwanger ben maken we een afspraak op donderdag 16 januari. 

Dagen verstrijken, kerst breekt aan. Tweede kerstdag is de dag dat we elk jaar met de vriendengroep vieren. Altijd. Dit jaar ook. We hebben overlegd dat we in groepjes voor elkaar koken. Carpaccio, biefstuk, toetjes met alcohol. Een 'Ixchel, waarom eet je geen carpaccio, ben je zwanger ofzo?' galmt over de tafel. 'Nee joh, ik eet nooit carpaccio, dat lust ik niet' galm ik terug. Ondertussen draait mijn maag om, zenuwen, gezonde spanning en wederom geluk. 

Oudjaarsdag draait het gevoel van gezonde spanning en geluk om.. Net voordat alle vrienden bij ons komen om 2019 af te sluiten verlies ik bloed...