5 jaar geleden
9 maanden misselijk
Het was februari dat wij besloten om te gaan proberen voor een kindje en toen ben ik dus ook gestopt met de pil. Op 21 april had ik een positieve test in handen. Ons geluk kon niet op! Op naar een fijne zwangerschap, of toch niet?
Eigelijk begon de misselijkheid 1 week na de positieve test al gelijk heftig. Ik snap nog steeds niet dat mensen het ‘morning sickness’ noemen want ik was de héle dag door misselijk, en hoe! Ik kon echt niks meer binnenhouden. Ik vroeg mij af of dit wel gezond zou zijn voor ons kindje, zou hij/zij wel goed groeien? De verloskundige vertelde mij dat veel vrouwen hier last van hebben de eerste 3 maanden. Ik dacht bij mijzelf, 3 maanden, hoe ga ik dat in vredesnaam volhouden. Het was op dat moment al zo erg dat ik 5-10 keer per dag aan het overgeven was. Maar goed, je hebt er alles voor over, en wat zijn nou 3 maandjes?
Met de nodige extra controles en urine onderzoeken waren we aangekomen bij week 12. Ik voelde mij gesloopt, compleet uitgeput. Ik had stiekem gehoopt dat ik mij al beter zou voelen. Ik leefde echt toe naar de 12 weken. Helaas was er geen verbetering, maar de verloskundige vertelde mij dat de kans groot is dat het rond 16 weken écht beter zou gaan. Dat zou dus betekenen dat ik het nog 4 weekjes moet volhouden. Ik hield erg weinig eten binnen en was dan ook aardig wat afgevallen. De baby deed het wel erg goed en er was ook telkens nét geen sprake van uitdroging. Als dat het geval zou zijn dan moest ik naar het ziekenhuis voor een infuus.
Wat voelde ik mij slecht. Ik werkte op dat moment nog stug door 4 dagen in de week van half 8 tot half 6, maar eigelijk was dit niet te doen. Het overgeven bleef maar doorgaan, ook na de grens van 16 weken. Het zou toch niet zo zijn dat ik weer een uitzondering ben en de hele zwangerschap misselijk zou zijn, nee vast niet.
We passeerde de 20 weken en op de echo was te zien dat de kleine man het super deed. Hij groeit goed. Ondertussen werkte de Emesafene® tabletjes ook niet meer. Je kunt je wel voorstellen hoe erg ik verlangde naar de bevalling, dan zou ik eindelijk niet meer misselijk zijn. Pas na week 38 voelde ik mij ìets beter. Na zo’n zwangerschap zou ik vast meer geluk hebben met de bevalling, toch?
Meer over de bevalling in de volgende blog!
Liefs,
PS: je kunt ons volgen op Instagram; yanique_f