8 maart 2018 : ZWANGER!

Eindelijk! Zwanger ! Na 1 jaar proberen was het zover.  Het leek een eeuwigheid te duren maar nu was het zover! Ik was behoorlijk ziek maar de griep was in het land dus ik stond er niet bij stil dat ik overtijd was. Maar 2 heel duidelijke strepen gaven het aan... Ik was ZWANGER! Ons geluk kon niet op. Een broertje of zusje voor onze kleine meid van 1.5j.

Op 7wk ging ik langs voor de eerste echo.... Kloppend hartje! Onbezonnen dacht ik aan de zwangerschap van mijn dochter. Daar was ook nooit iets mis gegaan. Geen miskraam gehad, vlotte zwangerschap en vlotte bevalling. Zou ik weer zoveel geluk hebben? 

Ze wou wel nog een bloedtest. Ik had namelijk altijd zware menstruaties en ze wou zeker zijn dat ik niet starte met tekorten in het bloed. Heel relaxt liet ik bloed nemen en dacht ik niet na over het resultaat. 

Amper paar uur verder... 

Ik word opgebeld. Er is iets mis. Er is cmv vastgesteld in het bloed. Hoe oud de besmetting was wisten ze nog niet maar ik zou best langskomen voor een bespreking. 

We spreken een dikke week later af. Mijn man gaat deze keer mee. 

De gynaecoloog is begint direct over de cmv. Mevrouw u heeft een beginnende infectie. Dit een virus dat ongevaarlijk is voor kinderen en volwassenen maar potentieel gevaarlijk voor uw baby. 

Ik stamel.. potentieel ? 

Ja, zegt ze. De meeste babys worden gezond geboren maar cmv kan ook doofheid, blindheid, ontwikkelingsachterstand en in het ergste geval.. Hersenschade veroorzaken. 

Dan worden we overspoelt met een waslijst aan percentages. Maar eigenlijk komt het hier op neer  : ik had verhoogde kans op een miskraam en indien ik alles goed zou verlopen, had ik 6% kans dat de baby geïnfecteerd zou zijn en van die 6% had ik 35% dat de baby iets zou mankeren (van lichte achterstand tot hersenschade). De gynaecoloog wou weten of we de zwangerschap zouden verder zetten. Ik en mijn man keken even na elkaar maar zeiden als snel dat we wouden doorzetten. Uiteindelijk was 35% van 6% toch zeer kleine kans? En dan was die kleine kans nog meestal een kind met een goed leven. Waarom hierom afbreken? Een kind was welkom. Ook als het blind/doof of minder begaafd was. Niet iedereen hoeft perfect te zijn. 

De volgende afspraak werd gezet op 13 weken. Dan waren de cruciale weken voorbij, konden we de nipt laten doen en zouden we te weten komen of we een zoon of dochter kregen. 

We gingen naar huis met gemengde gevoelens. Ze blij met alles wat we hadden maar bang om dat ook kwijt te spelen...