7 jaar geleden
#7 Weer naar het ziekenhuis en een 3d echo
Rond 28 weken zwangerschap is het weer mis. Naast dat ik nog steeds overgeef en erg misselijk ben, vliegt mijn bloeddruk omhoog.
Weer naar het ziekenhuis, een uur aan de CTG. En daarna weer naar huis. Hij is stabiel hoog. Lekker voel ik me niet.
Met 30 weken krijgen we een groeiecho, En... Ik heb mijn man weten over te halen dat we toch weten wat het word. Niet om de spullen erop af te stemmen, hooguit wat kleertjes, maar vooral omdat ik super benieuwd ben naar wie mij nou zo naar maakt ;) .
We gaan op een woensdagmiddag samen naar het ziekenhuis. Ik ga op de stoel liggen, de gel gaat op mijn buik. Ons kindje wordt weer helemaal gecheckt en weer is alles goed. Fijn! 'wilt u misschien naar het geslacht kijken?' vragen wij. Dat wil de echoscopiste wel. Maar hoe we ook proberen, ons eigenwijsje ligt met de billen omhoog en van het geslacht is niets te zien.
Thuis besluiten we een 3d echo te laten maken. Kunnen we mooi nog een keer ons kindje bekijken. Daar haal ik echt positieve energie uit. En aan online shoppen voor de baby, maar dat ter zijde. Alles is al bijna klaar. Het kamertje is geverfd, de meubeltjes zijn klaar, de kinderwagen is in huis. We zijn babyproof.
Als ik 32 weken zwanger ben worden we opnieuw doorgestuurd. Ik begin vocht vast te houden en mn bloeddruk kruipt langzaamaan nog hoger dan dat hij al was. En soms is hij juist weer heel laag. Heel bijzonder. En daarom mag ik in een week tijd weer 3 keer aan de CTG. We worden min of meer geleefd door onze zwangerschap. De ene keer gaat mijn moeder mee, de andere keer mn schoonmoeder. Zo heb je nog eens verschillende mensen om tegenaan te praten.
Rond 33 weken gaan we naar de 3d echo. Weer liggen op de stoel, gel op mn buik. En met dat ze het beeldscherm aan zet, zien we direct wat het wordt. Een meisje! Super leuk. We bekijken haar nog eens goed. Met een aantal mooie plaatjes gaan we weer naar huis.
Als ik 35 weken ben moet ik weer naar het ziekenhuis. Mijn lijf takelt af. MIjn bloeddruk schommelt enorm en in mijn urine zijn een beetje eiwitten gevonden. Ook voel ik mijzelf af en toe als Boeddha. We kijken het nog even aan, maar ik ben nu wel overgedragen aan de gynaecoloog. Zou ik de 40 weken halen? Ik twijfel. Ik was alle babykleding, zorg dat alles klaar is. Want je weet maar nooit.
Anderhalve week later heb ik weer een afspraak met de gynaecoloog. Ze vind het mooi geweest. De eiwitten worden hoger en zo ook mijn bloeddruk. Mijn lijf is op, het gaat echt niet meer. We spreken een datum af om in te leiden. 24 januari 2014.