40 en zwanger van mijn 1e

Het is een tijdje stil geweest, er is dan ook veel gebeurd. 3 ziekenhuis opnames van ruim een week, ruzie met het consultatiebureau en het overlijden van mijn oma. Kom daar in 1 van de latere blog wel weer op terug.

Ik had jullie in de laatste blog beloofd alles over de ontdekking van mijn zwangerschap te vertellen.

Ik was er totaal niet mee bezig dat ik zwanger kon zijn. Ik heb van kleins af aan nooit een echte kinderwens gehad. Kan me niet anders herinneren dan dat ik altijd heb gezegd, “als het gebeurt is het welkom, gebeurt het niet, is het ook goed”.

Het is begin februari, het is hier carnaval, wij wonen in Oldenzaal, en hier is de grootste carnavals optocht van Twente. Ik ben normaal gesproken heel secuur met het innemen van de pil, maar met carnaval gaat dat nog wel eens mis. Niet door de alcohol, want dat drink ik niet, maar door de vermoeidheid. Neem daar Prednison en antibiotica (ben astma patiënt en bij griep vaste prik om er door te komen) bij en de pil werkt niet 😢. Direct na de carnaval gingen we het kennismaking traject in van pleegzorg. Tot zover nog niets aan de hand buiten de extreme vermoeidheid om. Op dat moment werkte ik nog 4 dagen in de week. De vrijdag was mijn vrije dag. Ik was nog wat langer blijven liggen en mijn schoonzus belde me wakker. Kwamen aan de praat over mijn griepje en dat ik er maar niet door kwam. Zei haar dat ik zelfs de geur van koffie (die mijn man ’s ochtends zette voor zijn werk) die dag niet eens kon hebben. Waarop zij zei “ik zou eens een test doen als ik jou was”. Ik heb haar een beetje uitgelachen, dat kon toch niet, we waren net met pleegzorg begonnen…

… ’s middags met het boodschappen doen toch maar de goedkoopste test meegenomen die er in het schap lag. Bij thuiskomst de test gedaan, en deze was positief. Mijn schoonzus gebeld, met de melding dat die goedkope test niet goed kon zijn. Zij kwam niet meer bij aan de telefoon, maar hoorde ook mijn paniek, Ik mag niet zwanger worden, mijn lijf kan dat niet aan! Wij zijn al 40, dit kan niet, we hebben net een pleegkind in huis…

… Ja, ik was lichtelijk in paniek. Op aan raden van mijn schoonzus de huisarts gebeld. Of ik de Urine nog had vroeg de assistente. Ja die heb ik nog, ook de eigen test heb ik nog. Neem alles maar mee, doen we hier nog een keer een test.

Was deze toch ook positief. Ik wist niet meer hoe ik het had. Was blij en bang tegelijk. Gelukkig bleef de assistente rustig, hoorde al mijn bezwaren aan, feliciteerde me en regelde gelijk een bezoek bij de huisarts. Of ik het wilde houden, JAZEKER, hier bestaat geen twijfel over. Oke, dan gaan we je begeleiden was het antwoord van de huisarts. Mijn hele medicatie lijst moest op de kop (niets van wat ik gebruikte kon in combinatie met een zwangerschap.) bijna alles kon vervangen worden behalve mijn pijnmedicatie, dit ging een uitdaging worden, maar ging ik hoe dan ook redden. Naam en nummer van de verloskundige mee gekregen zodat ik die in de loop van volgende week kon bellen. Nu kwam de grootste uitdaging. Mijn partner moest ingelicht worden. En ik had ineens een ingeving hoe ik dat ging doen.

Beide testen netjes ingepakt en op tafel gelegd en wachten totdat vriendlief in huis kwam.

Ok, de voordeur gaat open, maar in plaats van een fiets voor de deur staat de werk bus voor de deur. Shit dit betekent dus dat er weinig tijd is, want meneer is druk. Nu of wachten totdat hij rustig thuis is….??? Euh, ok we gaan voor nu.

Schat ik heb een cadeautje voor je. Kan dat niet straks, euh ja, kan wel maar… Ok, ik pak het nu wel uit. Wat moet ik met een chocolade reep? Euh, dat is het niet, pak het maar uit!

Ken je dat spreekwoord je kijken alsof je het hoort donderen in Keulen? Nou zo keek mijn partner. Nadat het een beetje gedaald was, was hij enorm blij. ’s Avonds mijn schoonzus met haar gezin op bezoek gehad, ze waren net zo blij als wij. Maar als zij het weten moeten de kersverse opa’s en oma ook ingelicht worden. Eerst opa (de vader van mijn man). Deze was niet thuis, gebeld waar hij was dat we iets leuks te vertellen hadden. Hij was onderweg, of is Marion zwanger? Hoe de beste man het wist weten we nog niet, maar hij heeft er een neus voor. Nee, mijn schoonzus heeft niets verteld. Zo ging het bij haar ook 2x.

Op naar mijn ouders. Mijn vader deed open en had ons op vrijdag avond na 21.00 uur niet meer verwacht (normaal zijn we altijd eerder als we op visite komen). Mijn moeder was aan het werk (wat ze normaal nooit op vrijdag avond doet). Ok, daar ging ons plan om het ze samen te vertellen, dan maar eerst opa. We hadden de beide tests weer ingepakt. En er 2 slabbetjes bij gekocht zodat ze tegelijk konden uitpakken en verbaasd konden kijken. Dat liep even anders.

Mijn vader snapte niets van de test. Die waren er nog niet toen ik verwekt werd. Het slabbetje was in 1x raak. Nu was het wachten op oma. En dat duurde en duurde. 23.30 uur ging eindelijk de garagedeur open, nadat ze ons aan de keukentafel zag zitten kwam ze in lichte paniek aan lopen, ze dacht dat er wat met mijn schoonvader was (Hij heeft al jaren een broze gezondheid). Nadat ze gerustgesteld was en wat te drinken had, de cadeautjes aangeboden. Nou die wist niet hoe ze het had. Ze had veel verwacht, maar dit niet.

Nou dit was de onwerkelijkheid van mijn ontdekking. Hoop dat je met net zoveel plezier hebt gelezen als dat wij het hebben beleefd. In de volgende blog alles over het verloop van de zwangerschap.