7 jaar geleden
#4: Twee zware weken
Ik zag er niet zo tegenop, twee weken wachten. Maar deze twee weken zijn zwaarder geweest dan we van te voren hadden kunnen weten.
Time flies, ook als je niet zoveel fun hebt. Van de dag van de terugplaatsing maakten we een leuke dag. Tegen de wachtweken zagen we niet op. We hebben al eerder met dit bijltje gehakt en weten hoe het eraan toe gaat. We hadden genoeg leuke dingen gepland om ons bezig te houden. Helaas bleek dat niet zo makkelijk. Een paar dagen na de terugplaatsing kreeg ik het slechte nieuws dat ik aan het einde van het jaar mijn baan kwijt ben. Op zich niet zo'n grote verrassing, we hebben hier te maken met een oude directie en een gebrek aan opvolging, maar toch een enorme klap die veel stress met zich meebrengt. Stress die ik juist deze weken niet zo goed kon gebruiken.
De afgelopen twee weken heb ik dus inderdaad niet zoveel gedacht aan een mogelijke zwangerschap. Ze stonden in het teken van het bijwerken van mijn cv, inschrijven bij wervingsbureaus, zoeken naar vacatures, het schrijven van motivatiebrieven en vooral: nadenken over wat ik nu wil.
Ik vind mijn werk ontzettend leuk. Maar ook heel zwaar. Vooral omdat parttime werken in deze functie nauwelijks mogelijk is. Om de haverklap moet ik op mijn vaste vrije dag toch op komen draven en dat begint me tegen te staan. Bovendien is het een functie met veel verantwoordelijkheid en persoonlijke kwesties die ik aan het einde van de week steeds moeilijker van me af kan zetten. Dat eist soms zijn tol. Ik heb gelukkig nog negen maanden (hoe ironisch) om te zoeken naar een andere baan, dat geeft een beetje rust en bovendien de ruimte om goed na te denken over een volgende stap.
Vanochtend zaten de wachtweken erop. De test was negatief. Geen verrassing, wel een domper. Vanavond ga ik flink sporten (want tot gisteren moest ik rustig aan doen) en daarna genieten van een goed glas wijn. Even mijn hoofd leegmaken, en dan vol goede moed op naar ronde nummer twee.