7 jaar geleden
#4 Opname en mijn eerste ervaring met een ziekenhuis
Na een tijdje gaat mijn man vragen of ze al wat meer weten. We zijn al ruim 1,5 uur in het ziekenhuis aanwezig. De zuster komt snel terug.
'we zijn je urine kwijt, het moet opnieuw'. Fijn! Daar gaan we weer. Na een half uur is ze er eindelijk met de uitslagen. 'Je bent ernstig uitgedroogd'. Ze zegt het met een verbaasd gezicht. 'Ja' zeg ik maar. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik voel me zo beroerd dat ik het liefst helemaal niks meer hoor of zie, ik wil alleen zijn. 'U krijgt een infuus en u moet blijven, 24 uur nuchter, en daarna mag u langzaam weer opbouwen met voedsel.'
We worden in een ander ziekenhuis verwacht, dus rijden we daar heen. Iets dichter bij huis, dus dat is wel fijn. Onderweg brengen we onze ouders op de hoogte. Eenmaal in het andere ziekenhuis aangekomen wordt mij een kamer toegewezen en komt er een zuster een infuus aanleggen. Aangezien mijn man prikangst heeft, ja ja ;) , gaat hij de koffer halen. Ik laat alles over me heen komen en klets wat met de zuster. Het is een lieve zuster, die gezellig praat.Ik maak grapjes tegen haar, op een of andere manier ga ik dat doen als ik mezelf geen houding weet te geven. Het houd me op zo'n moment overeind.
Het infuus prikken gaat lastig door de uitdroging, maar uiteindelijk lukt het. Ik ontspan in het bed en wil het liefst slapen. Ik lig alleen op een tweepersoonskamer op de kraamafdeling. De kans dat ik een buurvrouw krijg is dus vrij groot. Maar voor nu is het even rustig. Mijn man zit nog even bij me, en we laten het even zakken. Zo hadden we het ons niet echt voorgesteld. Ik denk aan mijn werk, wat over 2 weken weer begint. En ik denk aan mijn man die zo weg gaat. En dan lig ik hier alleen. Ik wil niet huilen waar hij bij is. Ik wil sterk en stoer zijn. We komen hier wel doorheen!
Na een half uurtje gaat mijn man weg. De deur naar de gang is dicht. Ik zie licht onder de deur vandaan komen. Ik ben nog nooit voor mezelf in een ziekenhuis geweest. En hier lig ik dan nu. Het infuus zit eigenlijk in de weg en ik moet mijn draai in het bed vinden. Ik heb emesafene gekregen tegen de misselijkheid. Zetpillen. Hoe ga ik die ooit naar binnenkrijgen? Vroeger vond ik zetpillen al vreselijk. Maar alles wat ik nu naar binnen probeer te krijgen via mijn mond, komt er net zo snel weer uit. Proberen maar dus.
Als het eenmaal gelukt is, het viel nog mee, en ik lekker lig val ik in slaap.