3e trimester: Het einde in zicht, eerder dan gedacht

Januari 2015

Het nieuwe jaar is begonnen. Ik voel me nog steeds goed en ik heb nergens last van. Het enige teken dat ik zwanger ben, is dat m'n buik iets groeit.

Halverwege januari kozen we voor een pretecho. Dit was een bewuste keuze. Na de 20 weken echo krijg je geen echo's meer en we waren wel erg nieuwsgierig hoe het met ons zoontje ging. Ook waren we erg benieuwd naar de 3D-beelden. Achteraf ben ik erg blij dat we dit hebben gedaan. Wat een mooie foto's! Zo krijg je echt een goed beeld van je kindje. WAUW.

Februari 2015

Dit is de laatste maand dat ik zou werken. Als invalleerkracht had ik erg wisselvallig werk, maar heb ik zo veel mogelijk geprobeerd te werken, omdat m'n verlofuitkering hierop gebaseerd werd. Ik besloot tot eind februari te werken, want ik was eind maart uitgerekend. Dit ging allemaal erg voorspoedig. Ik voelde me goed, af en toe een beetje rugpijn, maar ik kon vaak gaan zitten. De voorjaarsvakantie begon en na die week begon mijn verlof echt. 

Maart 2015

Op het internet las ik dat het handig was om lekker zittende kleding te hebben voor als je bevalt en voor de dagen/weken erna als je herstellende bent. Om goed voorbereid te zijn, fietste ik 5 maart naar de Action, op zoek naar de laatste paar dingetjes en een ruimzittend, groot shirt. Ik sprak een vriendin (die werkte daar) over m'n laatste loodjes en ik vertelde dat ik me nog steeds goed voelde..

Ik besloot de volgende dag nog een wasje te doen. Dan was m'n shirt in ieder geval schoon als ik naar het ziekenhuis zou moeten. De wasmachine stond aan, ik pakte een kop koffie, haalde de vogel uit z'n kooi en ging fijn nog even op de bank zitten. Het was ongeveer 10 uur 's ochtends. Na een half uurtje bedacht ik me dat ik de vaatwasser ook nog moest uitpakken. Ik stond op van de bank en toen werd m'n legging ineens nat en warm.. Oh, shit, kan ik nu ineens m'n plas niet meer ophouden???? Ik snapte er niks van. 

Met m'n hand tussen m'n benen strompelde ik naar de wc, ik ging zitten en pakte een wc-papiertje. Hoe hard ik ook m'n best deed op het op te houden, het hielp niet. Het bleef maar lopen. Wel heel zachtjes, maar toch.... 

Toen merkte ik ineens dat het erg zoet rook.. HUH?? Dan is het ook geen urine.. TOCH?? 

Toen het enigzins gestopt was, liep ik naar boven om schoon spul aan te doen. Ik pakte het papiertje, dat ik van de verloskundige had gekregen, en las wat je moest doen bij vochtverlies: "Als het roze en zoet is, is het waarschijnlijk vruchtwater. bel voor de zekerheid onderstaand nummer." VRUCHTWATER!!?? Het is pas 6 maart... dat is 4 weken te vroeg. Dat kan toch niet? Ik heb toch maar het nummer gebeld. Ik vertelde heel kalm dat ik dacht dat ik vruchtwater was verloren en de verloskundige noteerde m'n gegevens. Ze moest nog even naar iemand anders en daarna zou ze bij me komen. Dat zou ongeveer rond 1 uur, half 2 zijn. "Oké, het is nu half 12. Wat ga ik in die tussentijd doen om even m'n gedachten te verzetten?" 

11.30

Allereerst pakte ik de vaatwasser uit, want dat moest toch nog gebeuren. Toen belde ik m'n moeder en ze vroeg "Moet ik bij je komen dan?" Tja.. zou het nodig zijn? Ik wist het niet. Maar haar collega's namen haar werk over en ze kon per direct weg. Ze was 15 minuten later al bij me, haha. Voor haar was het ook spannend... 

12.30 

M'n vriend was op 1,5 uur rijden aan het werk en op aandringen van m'n moeder heb ik hem ook maar gebeld.. "Hoi, met mij. Ik denk dat je naar huis moet komen. Ik denk dat het gaat gebeuren" M'n vriend reageerde heel verbaasd en onwetend: "Hoezo? Wat gaat er gebeuren?" En ik vertelde wat er was gebeurd. 

SHIT, de was!! Ik ben naar boven gegaan en heb de was opgehangen. Eenmaal beneden gekomen, maakte ik nog een kopje koffie voor m'n moeder en mij. M'n moeder vertelde dat ze aan mij kon zien dat ik anders ging lopen. Zelf merkte ik niks. Helemaal niks. Ik heb nog wat laatste dingen in huis gedaan en ben toen bij mijn moeder op de bank gaan zitten.

13.30

De verloskundige kwam en we gingen meteen naar boven. Ze ging met een grote wattenstaaf heel voorzichtig een monster nemen. Dit wattenstaafje deed ze in een buisje en het kleurde gelijk blauw/paars. Duidelijk, het was vruchtwater. De verloskundige zei heel rustig dat ze het ziekenhuis zou bellen, aangezien ik 36+3 was. En ik vroeg heel onwetend/naïef "Wanneer moet ik er naar toe?" Ik kreeg als antwoord: "Nu. Maar wacht even tot je vriend thuis is." 

BAM. Dat sloeg even in, ik moest het even verwerken. Nu naar het ziekenhuis.. Oké, even een ander shirt pakken. Want die nieuwe is nog lang niet droog... Maar ik heb geen shirts..... Oké, dan maar een nieuw/schoon werkshirt van m'n vriend.

Ik pakte m'n tandenborstel en tandpasta, m'n telefoonoplader en stopte deze in m'n tas. M'n ziekenhuis tas had ik net een week klaar staan. Beneden propte ik mijn pantoffels er nog bij in en ging ik beneden wachten op m'n vriend. M'n moeder zat achter haar zoveelste kopje koffie en praatte met de verloskundige. 

14.15

M'n vriend kwam thuis en moest gelijk naar de wc. Ik zei nog "doe maar rustig, ga nog maar even snel douchen daarna". Dat douchen is niet gelukt.. Ik kreeg ineens erg veel druk op/in m'n buik en wilde eigenlijk wel graag naar het ziekenhuis. 

Het lopen werd nu wel wat lastiger merkte ikzelf (meer gebogen) en ik kreeg nu steeds meer kramp. We liepen snel naar de auto, de verloskundige ging weg en ik gaf m'n moeder een kus. Zij ging naar huis, want ze vond dit een moment voor m'n vriend en ik. 

De buren zagen alles gebeuren en die bleven nog even met mijn moeder praten.

Wij stapten in de auto en reden naar het ziekenhuis. Wat kunnen 15 minuten dan ineens héél lang duren...........