3e kindje? Gaan we onze laatste embryo gebruiken?

Hallo allemaal!

Tijdje geleden alweer maar had even tijd voor me zelf nodig en het gezin! Mijn paniek/angstaanvallen waren vrij heftig de laatste afgelopen maanden dus moest even aan mezelf denken!

Op dit moment gaat het goed met mij met kleine downs maar gelukkig meer ups. Dit onderwerp wou ik al graag delen met jullie, want ik krijg best wel vaak de vraag zijn jullie compleet zo? Jullie hebben nog 1 embryo wat gaan jullie ermee doen?

Dit onderwerp ligt nogal gevoelig bij mij! Voor mij was het vrij snel duidelijk als het ons gegund is zou ik nog graag een kindje willen. Evan was zelf nog niet helemaal zeker en dat respecteerde ik ook natuurlijk. Uiteindelijk moet je dit samen beslissen. Veel gesprekken met elkaar gehad en Evan hakte de knoop door voor ons en wilde het graag proberen.

Ik was super blij en we gingen er weer met vol goede moed tegenaan. We besloten te stoppen met de pil en we gingen het zelf toch nog proberen voordat we contact gingen opnemen met het ziekenhuis. Al vrij snel dacht ik dit gaat niet op de natuurlijke weg gebeuren dit had ik stiekem toch nog gehoopt! 

Maar ik nam toch contact op met het ziekenhuis om onze laatste embryo te gaan gebruiken. Elke x is het weer spannend om naar het ziekenhuis te gaan je bent toch weer ouder en heb al 2 mooie baby’s mogen dragen.

We wisten natuurlijk wat er ging gebeuren , medische check bij mij en die was gelukkig goed alleen wederom zagen ze weinig eitjes maar op dat moment was dat nog niet aan de orde maar ze moest het delen want stel dat de embryo niet zou gaan nestelen dan zou ik een hogere dosering krijgen van de hormonen. Daar keek ik wel tegenop aangezien ik er behoorlijk ziek van werd.

Ik mocht kiezen of de embryo teruggeplaatst werd in natuurlijke cyclus of gestimuleerde cyclus dus met hormonen. Mijn menstruatie was nog niet helemaal in balans dus koos ik voor hormonen ook al wist ik dat ik daar weer ziek van kon worden die had ik namelijk ook bij het vorige traject gehad. De vorige keer waren de embryo’s niet goed ontdooid dus ik was best zenuwachtig want we hadden er maar 1 !

Alles verliep volgens plan, ik was behoorlijk ziek van de hormonen en na de terugplaatsing zou ik nog extra hormonen krijgen maar goed alles voor het goede doel. 

Mijn baarmoeder was klaar voor de embryo, we kregen de tijd door van ontdooien en vanaf dan is het afwachten je kan zelfs nog gebeld worden als je al in het ziekenhuis loopt maar gelukkig was dat niet het geval. HET WAS GELUKT GOED ONTDOOID!

Daar ging ik weer liggen op de stoel , voeten in de beugels en de eendenbek! Bekende weg natuurlijk voor mij. Met een volle blaas moest ik gaan liggen en jeetje wat moest ik plassen haha ik was blij toen de embryo ingebracht werd want mocht meteen gaan plassen.

Weer 2 weken wachten met spanning maar heeey dit waren we gewend. Ik kreeg extra hormonen dat was voor de innesteling. DOODZIEK was ik spugen misselijk alles ik wist het zeker ik ben gewoon ZWANGER! Het was precies hetzelfde als met de meiden.

2 weken later mocht ik testen en ik was nog steeds kotsmisselijk, zenuwachtig was ik niet normaal! 

Daar gingen we! Samen kijken naar de test.. BAM daar was het antwoord NEGATIEF! 

Hoe dan?? Ik was zo ziek alles , ik had alles en toch negatief dit kan niet. Ik bleef minuten lang kijken naar de test of ik toch iets ging zien! Maar NEE wit bleef het.

Heb me een potje zitten janken , waarom ik zo ziek was? Puur hormonen al die troep in mijn lijf! Ik was teleurgesteld en boos op de hormonen. Ja heb 2 gezonde kinderen ben ontzettend blij met ze. Maar deed zeker pijn dit.

Om mij heen zag ik de ene aankondiging naar de andere allemaal een 3e kindje! Waarom ik niet? Waarom kan het niet op de normale manier?? Ik wil ook een x op de natuurlijke manier zwanger worden. En tuurlijk gun ik het die mensen maar ik gun het mezelf ook! 

Ondertussen kwam mijn menstruatie op gang die was heftig want er moest natuurlijk iets uit mijn lijf! Ik was emotioneel en kon niks hebben. Evan sleepte mij er doorheen samen met de meiden en moest gewoon accepteren dat het niet gelukt was.

Mijn lijf was helemaal van slag, ik voelde me down en was zo niet mezelf, mede door de hormonen. Vooraf hadden we afgesproken als dit niet lukt gaan we opnieuw het traject in maar mijn twijfels sloegen toe. Wil ik dit weer zoveel hormonen weer zo ziek worden geen leuke mama kunnen zijn voor de meiden en vrouw voor Evan..

Ik moest nadenken en rust hebben, mijn lichaam moest herstellen ik moest dingen verwerken.

Ik wilde zo graag een 3 kindje en dat kan alleen met hormonen spuiten.. 

Ik had echt even tijd nodig voor me zelf! Moest ik mijn wens opgeven? Na zoveel nadenken heb ik besloten om te stoppen. Mijn lijf wil niet meer, ik wil geen hormonen ik wil er voor mijn meiden zijn. En nu ik dit typ huil ik omdat mijn gevoel voor een 3e kindje diep zit. Deze keuze deed en doet nog steeds pijn. We zijn al een tijdje verder en Evan heeft het geaccepteerd, heb ik dat gedaan ja en nee! Ik denk dat dit gevoel altijd een beetje hou.

Veel mensen weten dit niet, dus ik vind erg spannend om te delen. 

In mijn volgende blog zal ik schrijven hoe het daarna is gegaan met mij en het gezin! 

Liefs Wendy!