3de termijn!

Zwanger van week 28 tot week 40+2

De laatste termijn van m'n zwangerschap is alweer aangebroken en allemachtig, wat gaat dat snel.

Ik krijg steeds meer last van m'n bekken en harde buiken, en in overleg met m'n werkgever ga ik daarom vanaf week 30 in de ziektewet. Dat vond ik enorm lastig, want ik was zwanger, niet arbeidsongeschikt. Maar 3 kwartier jankend na een avonddienst naar huis rijden is nou ook weer niet m'n favoriete hobby. Dus dan maar in de ziektewet. Nu heb ik dus alle tijd om de bruiloft voor te bereiden!

Deze vind namelijk plaats wanneer ik al 32 weken zwanger ben.

Maar eerst trouwt mijn neef, in geheel traditionele marrokaanse stijl. Wat een blingbling gebruiken ze in die cultuur tijdens een bruiloft, wauw!

De bruiloft werd gevierd in 2 zalen, in de ene zaal de vrouwen en in de andere zaal de mannen. En die vrouwen, die weten wel hoe ze feest moeten vieren. Prachtige jurken, grote fonkelende juwelen, bijzondere muziek en de bruid heeft zich maar liefst 3x verkleed. Het werd een hele bijzondere, gezellige dag met mijn lieve, gekke, en knappe familie. En na afloop kan ik zeggen dat ik heb gepoept in de Schilderswijk.

Grappig hoe verschillend bruiloften kunnen zijn. Aangezien ik al eerder getrouwd ben geweest, met een grote bruiloft, hoefde het van mij sowieso zo groot niet meer. Maar zo klein door corona was ook niet helemaal de bedoeling!

Gelukkig hebben we beide niet een heel groot gezin, maar aan 30 personen zit je zo. Ik vond het wel heel fijn om alles zelf voor te bereiden. Het werd fijn, intiem, erg gezellig en precies zoals wij het voor ogen hadden. Een hele fijne dag met elkaar. Een uitgebreidere blog over de bruiloft volgt nog! Daarin vermeld ik ook de personen/bedrijven die deze dag mede mogelijk hebben gemaakt :)

De misselijkheid verdween rond 35 weken, en kwamen pas de laatste 2 weken weer terug.

En die laatste 2 weken phoe, die vond ik me toch best zwaar. M'n enkels kregen striemen van het vele vocht dat ik vasthield, alles ging met moeite, ik kon m'n benen niet meer scheren (ja boee) en de rest van het scheren ging op gevoel, ik hoop niet dat de verloskundige dacht dat er een marmot was geslacht. Maar alles werd zo zwaar. Ik. Iets oppakken van de grond. Lopen. Liggen. Plassen (ik heb nog een verhaal over een kapotte wc-bril).

En toen was het de uitgerekende datum. De avond ervoor veel voorweeën gehad, maar the real deal bleef uit. Ik was helemaal zen, maar de hele dag gebeurde er niks. Tot de volgende ochtend 5 uur..  In de volgende blog vertel ik over mijn bevalling, in 2 delen want het hele circus duurde 25 uur :)

Groetjes!