7 jaar geleden
37 weken: De controle
Yvonne gaat op bezoek bij de verloskundige. Ze is 37 weken en 1 dag zwanger en haar moeder mag mee.
Het is 10 oktober 2016. Tijd voor de controle bij de verloskundige. Het is alweer twee weken geleden en ik kijk er erg naar uit om het hartje van mijn kleine man weer te mogen horen. De bevalling komt elke week weer een stukje dichterbij en de spanning wordt steeds groter.
Om twee uur lopen we het gebouw binnen. De afspraak is over een kwartier, maar natuurlijk moet ik eerst nog plassen (het zou ook niet...). Ik geef mijn moeder de map van de verloskundige en snel richting het toilet. Met een zucht hoor ik de befaamde drie druppels het toilet in vallen, en weer vraag ik me af wanneer ik weer eens het genot van een heuse straal mag ervaren. Zou het ooit nog goed komen?
Opgelucht en met vrees voor de volgende lozing binnen het komende half uur loop ik richting mijn moeder, die me vraagt hoe laat de afspraak ook alweer was. Ik zeg dat dit kwart over twee is, en zij wijst naar de map waar toch echt kwart over drie staat. Zwangerschapsdementie? Good old ADD? Ach ja, beter te vroeg dan te laat. We besluiten om een hapje in het veel te dure restaurant in het gebouw te eten en een uur later beklimmen we de trap richting verloskundige.
Half vier. Nadat er een vrouw met haar man binnen is geroepen voor een echo in de ene kamer, en een andere vrouw om kwart over drie naar binnen mocht bij de verloskundige, betrap ik mezelf erop dat ik ontzettend nieuwsgierig ben naar de derde vrouw die zich in de wachtkamer bevindt. Voorzichtig knoop ik een praatje met haar aan en vraag hoe laat haar afspraak is.. Half vier, zegt ze. Het zou toch niet?
Ik leg de situatie uit en gelukkig vindt ze het geen enkel probleem dat ik even snel voor kruip. Met goede moed stap ik de kamer van de verloskundige in wanneer de vorige patiënt weer naar buiten is gekomen en wat blijkt? De verloskundige was vergeten om mijn afspraak in de agenda te zetten. Nou ja, dan was ik in ieder geval niet de enige met een hoofd als een zeef.
We babbelen wat en we meten mijn bloeddruk, deze blijkt veel te hoog te zijn. Ze vraagt me of ik even op een stickje wil plassen. Plassen? Dat is geen enkel probleem! Het is tenslotte alweer een dik uur geleden dat ik voor het laatst een wc-bril bezet heb. Helaas voor mij zijn haar vermoedens juist. Ik mag op consult bij het ziekenhuis omdat ze vermoedt dat ik zwangerschapsvergiftiging heb.
.... shit.
