35 weken vandaag! 💓

Ik weet nog hoe het bij de eerste zwangerschap was. Ik telde de weken, het duurde me allemaal veel en veel te lang. Vanaf week 32 lag ik op de bank met gekneusde ribben door een val van de trap, ik speelde games op de nintendo switch (had ik tijd voor), en sliep iedere dag uit. Het leven was saai, maar binnen in mijn buik was het iedere dag feest met getrappel. Ik zat al vanaf 18 weken thuis met bekkeninstabiliteit én er was een lockdown vanwege C. Dus een klein wereldje was het wel. 

Deze zwangerschap is op zoveel manieren zó anders dan die van Thomas, nog maar 1,5 jaar geleden. Vriendinnen komen langs, ik heb fysiek in de winkel kunnen winkelen voor de babyspulletjes en heb creatief het kamertje kunnen inrichten, er is geen lockdown, mensen zijn niet ziek, ik heb geen gekneusde ribben. Sterker nog; ik ren de hele dag achter een klein ondeugend ventje aan. De bekkeninstabiliteit is evengoed aanwezig, maar dit keer met meer én betere begeleiding van een fijnere fysiotherapeut. Ik ga liegen als ik zeg dat ik iedere dag die oefeningen doe hoor, maar het helpt wel. Ik wordt ook iedere week gemasseerd en daar kijk ik elke keer naar uit. 

Sinds afgelopen zaterdag heb ik, ondanks dat ik al even thuis zit, officieel verlof. Heb mezelf dan ook beloofd dat ik het nu écht rustiger aan ga doen. Niet meer teveel willen op een dag, boodschappen laten bezorgen en geen uitjes meer. Ik heb zelfs al de hele week geen auto gereden, dat zegt ook wat. Wanneer Thomas nu zijn middagdutje doet, ga ik op de bank liggen, terwijl ik normaliter het huis zou gaan schoonmaken en dat soort dingen. 

Langer dan 5 weken kan deze zwangerschap nu niet meer duren, dat weten we omdat ik (waarschijnlijk) wordt ingeleid rond week 39, vanwege de bekkeninstabiliteit. Het enige wat ik nog moet doen? De vluchttas inpakken… vorige keer had ik geen schone kleding mee voor mezelf 🥲 toen ging ik naar huis in een blauw ziekenhuisjasje. 😅