34 weken zwanger, verlof en wakker in de nacht

Jaja eindelijk is het zo ver, verlof!!! Jippie! Hoewel ik deels in de ziektewet zat en niet volledig werkte probeerde ik zoveel mogelijk de aansluiting te houden en doen wat ik kon.

Ondanks het mindere aantal uur, keek ik daarom toch uit naar het verlof, volledig vrijaf en niet meer hoeven te denken aan werk.

Wel weer gek in deze corona tijd want een normaal afscheid was het niet, sowieso was het helemaal raar deze zwangerschap. Mijn werk heeft mijn gezondheid en die van de baby altijd voorop gesteld. Daar ben ik heel erg dankbaar voor, je hoort namelijk helaas toch ook wel anders!

Maargoed verlof dus, het is ingegaan. Heerlijk….na het moment van rust, breken opeens ook de zenuwen door…

Jemig over 6 weken is er gewoon een kleine bij! Dan zijn we met zijn vieren. 6 weken!! Weet je hoe snel dat is?

Shit nog niet alles is klaar, maar we zijn ver dus dat moet goed komen. Adem in en uit…..en in en uit….

Je merkt toch dat je de 34 weken hebt aangetikt, lichamelijk dan. Je bent wat minder snel (jaja was ik sowieso al niet, i know 😑) , alles gaat wat moeizamer en het bukken wordt al een hele uitdaging.

En dat laatste heb ik geweten, ik liet dus mijn autosleutels op de grond vallen. Fuck!

Nou hups even snel pakken, met een rare brul en zucht hups ik snel naar beneden en hijs mij weer omhoog.

Kijk ik toch vervolgens recht in het gezicht van een hondenuitlater….oooh heeft hij het gehoord??? Nee toch? Nou dat gezicht van die man sprak boekdelen! Tjonge heb ik weer….

Ik wilde hem nog naroepen…sorry hoor zwanger!!! Maar hij had al een tandje bijgezet.

Ook het omrollen in bed gebeurd met zo’n raar brulletje, weten jullie wat ik bedoel? Zoo irritant maar het ontglipt mij gewoon. Ik moet dat toch echt gaan afleren…geen gehoor.

Van de week werd ik midden in de nacht wakker, krampen onder in mijn buik. Ik schrok er toch van…dit kende ik niet van dochter.

Moet ik ook weer plassen nou hups rollen naar de andere kant en ik brul mij weer uit bed…shit afleren… poeh gelukkig is manlief niet wakker geworden.

Missie gelukt! Potvis heeft zich kunnen draaien.

Wel raar hoor die pijn, hij zal toch niet al komen?

Nee toch….even schiet de twijfel door mijn hoofd.

Femke was veel later dus deze kleine zal toch nog wel even blijven zitten…?

Aan wie kan ik dat vragen zo midden in de nacht…ja mijn grote allesweter en betweter meneer Google!

Ik tik de volgende woorden: buikpijn onderin en 34 weken zwanger

In een split second heeft hij het antwoord alweer voor de hand.

Als je tussen de 30 en 35 weken zwanger bent, kun je opeens krampen en steken in je onderbuik voelen. Oef, nu al weeën? Waarschijnlijk heb je indalingsweeën.

Indalingsweeën worden veroorzaakt door het indalen van je baby zijn hoofdje in je bekken. Het hoofdje van de baby daalt tussen de bekkenbotten en komt daar uiteindelijk vast te liggen. De indalingsweeën kunnen voelen als zeurende menstruatiepijn of een stekende pijn in je lies of vagina.

Vroeg indalen betekent ook niet dat je baby vroeg geboren wordt, daar is geen enkel verband tussen.

Bron; Ouders van nu.

Ja dit is het, ik herken het helemaal. Zo dat geeft dit zwangere kipje weer rust.

Weer iets geleerd wat ik vanuit mijn eerste zwangerschap niet kende…

De pijn zakt ook weer weg, gelukkig dan hebben we nog even tijd om te genieten van mijn verlof!

Meneer Google bedankt en slaap lekker.

Brullend draai ik mij weer op mijn zij en val gerustgesteld in slaap.

Note: twee dagen later besproken met de verloskundige waarbij ik een afspraak had. Inderdaad waren dit indalingspijnen.

Heb jij ze gehad tijdens je zwangerschap?